Babiogórski Park Narodowy

Babiogórski Park Narodowy (BgPN) to malowniczy park narodowy położony w południowej Polsce, w granicach województwa małopolskiego, utworzony w 1954 roku. Park obejmuje najwyższy szczyt w Beskidzie Żywieckim, Diablak (1725 m n.p.m.), oraz różnorodne piętra roślinne, co czyni go miejscem o unikalnej przyrodzie. W parku zidentyfikowano 650 gatunków roślin naczyniowych oraz 38 gatunków ssaków, w tym rzadkie drapieżniki, takie jak wilk, ryś czy niedźwiedź brunatny. Zróżnicowana fauna obejmuje także wiele gatunków ptaków, w tym cietrzewia, kuropatwy i różne dzięcioły. Park jest bogaty w unikalne rośliny, takie jak okrzyn jeleni i rogownica alpejska, a także w wiele mozaikowych biotopów, w tym kompleksy leśne oraz stawy. BgPN w 1977 roku został uznany za rezerwat biosfery przez UNESCO, a w 1997 roku jego obszar powiększono do 3391,55 ha. W Zawoi, gdzie znajduje się siedziba parku, stworzono Ośrodek Edukacyjny, który prowadzi działalność edukacyjną na temat ochrony przyrody. Szata roślinna jest zróżnicowana w układzie piętrowym, co daje możliwość obserwacji wielu unikalnych gatunków w ich naturalnym środowisku. Co roku park przyciąga ponad 100 tysięcy turystów, dzięki różnorodnym szlakom edukacyjnym i pięknym widokom, które oferuje. Dodatkowym atutem jest bogata fauna bezkręgowców, z około 3,5 tysiąca gatunków, co czyni park interesującym miejscem dla entomologów i przyrodników.