Poznań - miejsca które warto zwiedzić

Poznań to jedno z najstarszych i najważniejszych miast w Polsce, znane z bogatej historii, architektury, kultury oraz licznych atrakcji. Zlokalizowane w zachodniej Polsce, nad rzeką Wartą, miasto jest historyczną stolicą Wielkopolski i od 1999 roku siedzibą władz województwa wielkopolskiego. Poznań wyróżnia się architekturą, w tym renesansowym ratuszem na Starym Rynku, licznymi kościołami oraz pozostałościami po Twierdzy Poznań. Miasto ma także bogatą ofertę kulturalną z licznymi teatrami, operą, filharmonią oraz festiwalami, takimi jak Malta Festival czy Pyrkon. Poznań jest również ważnym ośrodkiem naukowym, z 25 uczelniami wyższymi, w tym Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza, oraz Międzynarodowymi Targami Poznańskimi, największym centrum wystawienniczym w Polsce. Warto zauważyć, że Poznań jest jedynym miastem wymienionym w słowach polskiego hymnu narodowego. Miasto słynie z pięknych terenów zielonych, takich jak Park Cytadela, a także atrakcji turystycznych jak Jezioro Maltańskie, które oferuje możliwości rekreacyjne i sportowe. W historii Poznania miało miejsce wiele ważnych wydarzeń, w tym powstania wielkopolskie, które były kluczowe dla polskiej niepodległości. Poznań to również miejsce zakończenia drugiej wojny światowej, a w wyniku działań wojennych miasto zostało częściowo zniszczone. Swoje urodziny obchodzi w dniu 29 czerwca, w dniu patronów Piotra i Pawła, a jego mieszkańcy cieszą się wysoką jakością życia i edukacji oraz niskim poziomem przestępczości.

Park Cytadela w Poznaniu, o powierzchni 100 ha, jest największym parkiem w mieście, zbudowanym na terenie dawnego Fortu Winiary w latach 1963–1970. Początkowo nosił nazwę Park-Pomnik Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, a w 1992 roku przemianowano go na Park Cytadela. W 2008 roku prezydent RP uznał park za pomnik historii w ramach historycznego zespołu miasta Poznania. Od strony centrum prowadzą do parku monumentalne schody, na szczycie których znajduje się Pomnik Bohaterów. W Cytadeli odbywa się coroczne widowisko pasyjne, które uznawane jest za największe na świecie, a w 2009 roku zagrał tu zespół Radiohead. Park jest miejscem pamięci, z alejkami upamiętniającymi różne wydarzenia historyczne oraz mieszkańców Poznania, którzy pomagali Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Na terenie parku znajdują się różnorodne cmentarze, w tym Cmentarz Garnizonowy oraz wojenne cmentarze bohaterów, na których spoczywają żołnierze z różnych epok i narodowości. Cytadela jest także domem dla dwóch muzeów związanych z historią wojskowości. W parku zachowały się liczne obiekty forteczne, takie jak Rawelin I, Reduta I oraz Bastion II. Flora Cytadeli liczy 170 taksonów roślin drzewiastych, z 380 gatunkami roślin naczyniowych, a także rzadkimi ochronnymi gatunkami. Park jest również ostoją dla wielu gatunków ssaków, ptaków i bezkręgowców. W Cipendzie żyje 20 gatunków ssaków, z 12 gatunkami nietoperzy, co czyni go ważnym zimowiskiem dla tych ssaków w Poznaniu. Na Cytadeli występują różnorodne ptaki, w tym rzadkie gatunki, a park jest jednym z największych ostoi ptaków w centrum Poznania. Szczególnie bogaty jest świat owadów, gdzie stwierdzono 501 gatunków chrząszczy, w tym wiele unikalnych. Cytadela to nie tylko miejsce rekreacji, ale także ważny punkt historyczny, kulturalny i przyrodniczy, łączący przeszłość miasta z jego współczesnością.

Ratusz w Poznaniu, znajdujący się na Starym Rynku, to renesansowy budynek, który pełnił funkcję ratusza od XIII wieku. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1313 roku. Budowla została zrealizowana w stylu gotyckim, a w wiekach późniejszych przechodziła liczne przebudowy, co doprowadziło do jej obecnego renesansowego charakteru. Najważniejsze zmiany miały miejsce w XVI wieku pod kierunkiem architekta Jana Baptysty di Quadro, który dodał nową kondygnację, loggię i ozdobne detale, w tym zegar z mechanizmem mającym przedstawiać koziołki trykające się rogami. Ratusz był wielokrotnie niszczony przez pożary i wojny, szczególnie w czasie II wojny światowej, kiedy to ucierpiała jego konstrukcja oraz wnętrza. Po wojnie budynek przeszedł gruntowną renowację, przywracając mu jego renesansowy wygląd. Dziś ratusz mieści Muzeum Historii Miasta Poznania, które prezentuje bogate zbiory związane z historią regionu. Wyjątkową cechą ratusza są alegoryczne postacie cnót, umieszczone w loggii oraz bogato zdobione elementy architektoniczne, w tym fryzy i medaliony z postaciami znanych historycznych twórców. Ratusz jest także miejscem kulturowym, gdzie odbywają się koncerty oraz uroczystości, w tym ceremonie zaślubin. Do ciekawostek należy fakt, że ratusz był pierwszym w Polsce, który znalazł się na znaczku pocztowym, a legendy związane z budowlą, takie jak opowieść o koziołkach, dodają mu niepowtarzalnego charakteru. Hejnał Poznania, odgrywany codziennie z wieży, stanowi ważny element lokalnej tradycji i kultury. Dziś ratusz, mimo że formalnie nie należy do miasta, zarządzany jest przez Muzeum Narodowe w Poznaniu, będąc jednocześnie symbolem miasta oraz ważnym punktem turystycznym.

Brama Poznania ICHOT, wcześniej znana jako Interaktywne Centrum Historii Ostrowa Tumskiego, to nowoczesna placówka kulturalna w Poznaniu, której celem jest promocja historii i dziedzictwa Ostrowa Tumskiego. Znajduje się w malowniczej okolicy nad rzeka Cybiną, łącząc współczesną architekturę z historycznym budynkiem Śluzy Katedralnej. Projekt Bramy Poznania, stworzony przez krakowską pracownię Ad Artis, charakteryzuje się minimalistycznym stylem i nowoczesnymi formami, które harmonijnie współistnieją z otaczającymi zabytkami. Główna część kompleksu to budynek o powierzchni 5116 m², uzupełniony o dwukondygnacyjny obiekt Śluzy Katedralnej, służący jako przestrzeń wystaw czasowych. Ekspozycja Bramy Poznania ma formę multimedialną, nie wykorzystując tradycyjnych eksponatów muzealnych, a skupiając się na interaktywnej interpretacji dziedzictwa kulturowego, szczególnie związanej z wczesną historią Polski i Ostrowa Tumskiego. Centrum organizuje różnorodne wydarzenia edukacyjne oraz wystawy, co czyni je miejscem wspierającym lokalną kulturę i historię. Warto zaznaczyć, że Brama Poznania zdobyła liczne nagrody, takie jak tytuł jednego z 7 nowych Turystycznych Cudów Polski według National Geographic czy Nagrodę im. Jana Baptysty Quadro. Platzówka odznacza się również dostępnością dla osób z niepełnosprawnościami, oferując audioprzewodniki i przystosowane przestrzenie zwiedzania. Jako punkt startowy Traktu Królewsko-Cesarskiego, Brama Poznania łączy przeszłość z teraźniejszością, przyciągając turystów i mieszkańców Poznania zróżnicowanymi ofertami i inicjatywami kulturalnymi.

Stare Zoo w Poznaniu, założone w 1871 roku, jest jednym z najstarszych ogrodów zoologicznych w Polsce i na świecie. Znajduje się na Jeżycach, na obszarze 5,24 ha i stanowi integralną część z Nowym Zoo. Jako jedyny polski ogród zoologiczny działa nieprzerwanie od swojego powstania, co czyni go najstarszą tego typu placówką w kraju. Architektonicznie wyróżnia się zabytkowymi budowlami, takimi jak Grota, Stara Lwiarnia (obecnie Muzeum Historii Zoo i Lwa), Pawilon Małp oraz Stara Ptaszarnia, w której prezentowane są różnorodne gatunki małp. Wiele z tych obiektów, jak Grota wybudowana w 1906 roku, jest przykładem architektury wiwaryjnej, wpisanej do rejestru zabytków. Historia zoo sięga lat 70. XIX wieku, kiedy to niewielka menażeria powstała z inicjatywy kręglarzy, którzy ofiarowali zwierzęta na 50. urodziny prezesa. W 1883 Robert Jaeckel, pierwszy dyrektor, przyczynił się do rozwoju ogrodu, wprowadzając nowe gatunki zwierząt i organizując wydarzenia kulturalne. Po I wojnie światowej i trudnych latach wojennych, w 1919 roku dyrektor Bolesław Cylkowski odbudował zoo, które zyskało na popularności dzięki wystawom i wprowadzeniu nowych zwierząt. Stare Zoo było świadkiem wielu tragicznych wydarzeń podczas II wojny światowej, po której pozostawało w ruinie. Współczesne Stare Zoo, otwarte jako park publiczny w 2009 roku, koncentruje się na gatunkach udomowionych i egzotycznych, takich jak kuce szetlandzkie oraz lemury. W 2012 roku powstał Pawilon Zwierząt Zmiennocieplnych, który eksponuje gady, płazy i ryby. Muzeum Historii Zoo i Lwa, otwarte w 2022 roku, przybliża historię ogrodu, a ciekawe historyczne osiągnięcia, takie jak hodowla papug ararauna czy żółwi promienistych, podkreślają jego znaczenie w ochronie gatunków. W zoo kręcono również film "Hiszpanka", co świadczy o jego kulturalnym znaczeniu.

Zamek Cesarski w Poznaniu, obecnie Centrum Kultury Zamek, to istotna budowla Dzielnicy Cesarskiej, wzniesiona na zlecenie cesarza Wilhelma II w latach 1905-1910. Zaprojektowany przez architekta Franza Schwechtena, łączy styl neoromański, który cesarz uznawał za reprezentujący świetność Świętego Cesarstwa. Budowla, mająca potrzymać przynależność Wielkopolski do Rzeszy, złożona jest z dwóch skrzydeł: zachodniego z pomieszczeniami mieszkalnymi i wschodniego z reprezentacyjnymi. Wnętrza charakteryzują się bogactwem detali, szczególnie Sala Tronowa z bizantyjskimi nawiązaniami, celebrująca historycznych niemieckich cesarzy. Po I wojnie światowej zamek stał się własnością polskiego Skarbu Państwa, przechodząc różne przebudowy i adaptacje na potrzeby administracyjne, aż do wybuchu II wojny światowej, kiedy to miał pełnić funkcję siedziby Adolfa Hitlera. W okresie powojennym ograniczono się do usunięcia symboli nazistowskich, a w 1948 r. budowla przekształciła się w Nowy Ratusz. Dziś zamek jest miejscem różnorodnych wydarzeń kulturalnych, w tym koncertów i wystaw wystawowych, a także siedzibą instytucji artystycznych. Ciekawostką jest, że w 2002 roku zamek stał się głównym ośrodkiem prezentacji sztuki w ramach Międzynarodowego Triennale Rzeźby, a w 2010 roku obchodził stulecie istnienia. Dzięki swojej architekturze, bogatej historii oraz funkcjom kulturalnym, Zamek Cesarski w Poznaniu stanowi ważny element dziedzictwa regionu oraz współczesnej kultury.

Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, położony w dzielnicy Ogrody, jest istotną instytucją naukową i edukacyjną oraz atrakcyjnym publicznym parkiem. Powstał z inicjatywy profesora Rudolfa Boettnera jako Szkolny Ogród Botaniczny w latach 1922-1925, a jego uroczyste otwarcie miało miejsce w 1925 roku. Z biegiem lat ogród przeszedł wiele zmian, zarówno pod względem zarządzania, jak i rozbudowy. Po II wojnie światowej został przejęty przez Uniwersytet Poznański, a w 1955 roku przyjął swoją obecną nazwę. Ogród zajmuje około 19 ha i jest domem dla bogatych kolekcji roślinnych, które obejmują ponad 2500 taksonów roślin tropikalnych, sukulentów, roślin wodnych i rzadkich, a także unikalne alpinarium. Wśród architektonicznych atrakcji znajduje się nowoczesny Pawilon ekspozycyjno-dydaktyczny, który spełnia funkcje wystawowe i edukacyjne. Na terenie ogrodu można podziwiać rzeźby, takie jak "Dwoje pod parasolem" autorstwa Józefa Kopczyńskiego i fontannę w kształcie baletnicy zaprojektowaną przez Małgorzatę Węcławską. Ogromną ciekawostką jest obecność głazu narzutowego, największego w ogrodzie, który przybył z terenu Skandynawii i waży 130 ton. Ogród jest miejscem, gdzie odbywają się liczne zajęcia edukacyjne, a jednocześnie jest otwarty dla szerokiej publiczności, przyciągając rocznie do kilkunastu tysięcy zwiedzających. Dla miłośników botaniki i ekologii jest to miejsce nie tylko do nauki, ale także do relaksu w pięknie zaaranżowanym otoczeniu przyrody. Zakaz poruszania się rowerami oraz istniejący parking dla rowerów w pobliżu głównego wejścia wskazują na dbałość o bezpieczeństwo i komfort zwiedzających. Warto również dodać, że ogród wydaje Index Seminum, umożliwiający wymianę nasion z innymi ogrodami botanicznymi na całym świecie, co podkreśla jego międzynarodowe znaczenie w dziedzinie bioróżnorodności i ochrony gatunków.

Pałac Górków w Poznaniu, obecnie siedziba Muzeum Archeologicznego, został zbudowany w latach 1545-1549 w wyniku przebudowy gotyckich kamienic należących do Andrzeja II Górki. Położony w Starym Mieście, zespół zabudowań zajmuje południowo-wschodni narożnik przyrynku, wyznaczony ulicami Wodną, Klasztorną, Kozią i Świętosławską. Architektonicznie pałac zbudowany jest na planie prostokąta o proporcjach 1:2, z zwartą bryłą w stylu renesansowym. Zawiera wiele innowacyjnych rozwiązań, takich jak ogród na dachu, co było nietypowe jak na ówczesne czasy. Po śmierci Andrzeja II Górki, pałac przeszedł w ręce Wojciecha Czarnkowskiego, a później trafił do benedyktynek, które przekształciły go na klasztor, funkcjonując w tej roli do kasaty zakonu w 1828 roku. Po tym okresie budynek był wykorzystywany jako szkoła i kamienica czynszowa, a jego charakter uległ znacznym zmianom wskutek licznych przebudów. W latach 1919-1931 w pałacu mieściła się Spółka Przesławski i Cierniak, zajmująca się introligatorstwem. Poważne uszkodzenia pałacu miały miejsce w 1945 roku, lecz odbudowa w latach 1960-1967 przywróciła mu część pierwotnego wyglądu, w tym renesansowe arkady i portale. Obecnie Muzeum Archeologiczne w Pałacu Górków posiada najbogatsze w Polsce zbiory dotyczące starożytnego Egiptu, w tym obelisk Ramzesa II sprzed świątyni w Athribis, który po renowacji odzyskał piramidion ze złota. W muzeum prezentowana jest także stała wystawa "Pradzieje Wielkopolski", co czyni to miejsce ważnym punktem na kulturalnej mapie Polski, będącym świadkiem historii oraz miejscem gromadzenia dziedzictwa archeologicznego.

Pałac Działyńskich w Poznaniu, zlokalizowany na Starym Rynku 78, został zbudowany w latach 1773-1776 na miejscu dwóch wcześniejszych kamienic. Jego pierwszym właścicielem był Władysław Roch Gurowski, a w 1808 przeszedł w ręce rodu Działyńskich. Budynek zachwyca barokową elewacją wschodnią, podzieloną pilastrami w stylu korynckim, z attyką z XVIII wieku, w której znajduje się herb Działyńskich – Ogończyk oraz postacie rzymskich legionistów. Attyka zdobiona jest płaskorzeźbami przedstawiającymi rzymskie pochody, a na jej szczycie wznosi się obelisk z pelikanem, symbolem ofiarności. Pałac odegrał istotną rolę kulturalną i polityczną w epoce zaborów, będąc miejscem zebrań oraz przedstawień, co przyczyniło się do jego statusu nieoficjalnego uniwersytetu, z wykładami wybitnych intelektualistów. Po II wojnie światowej budynek został odbudowany, chociaż nie przywrócono go do pierwotnego stanu, rezygnując z zachodniego skrzydła. Wnętrza, szczególnie Sala Czerwona, zostały starannie odrestaurowane, nawiązując do dekoracji Zamku Królewskiego w Warszawie. Obecnie w pałacu znajdują się instytuty naukowe PAN oraz ekspozytura Biblioteki Kórnickiej. W ogrodzie, założonym w XVIII wieku, ostały się jedynie trzy stare drzewa, a sam ogród jest niedostępny dla zwiedzających, lecz można go podziwiać z pobliskiego Wzgórza Przemysława. Na gmachu umieszczono dwie tablice pamiątkowe, upamiętniające m.in. działalność Klubu Demokratycznego oraz jego historyczne funkcje. Pałac Działyńskich stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego Poznania, rozwiązań architektonicznych oraz lokalnej historii, przyciągając uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Muzeum Narodowe w Poznaniu (MNP), założone w 1919 roku jako Muzeum Wielkopolskie, jest jedną z kluczowych instytucji kulturalnych w Polsce, o bogatej historii sięgającej XIX wieku. Jego powstanie było wynikiem połączenia kilku historycznych kolekcji, w tym Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich, które powstało w 1857 roku, oraz znacznych darowizn Seweryna Mielżyńskiego. MNP ma swoją siedzibę w budynku, który był wcześniej siedzibą Kaiser Friedrich Museum, zaprojektowanym przez Karla Hinkeldeyna. Po II wojnie światowej muzeum przeszło szereg przemian, w tym utratę znacznej liczby zbiorów w wyniku działań wojennych, jednak szybko podjęto działania mające na celu odbudowę i rozwój zbiorów. W 1950 roku zmieniono nazwę na Muzeum Narodowe w Poznaniu, a w kolejnych latach otworzono wiele nowych oddziałów, takich jak Muzeum Instrumentów Muzycznych czy Muzeum Historii Miasta Poznania. Architektonicznie muzeum zyskało nowoczesne skrzydło w 2001 roku, które budzi mieszane uczucia ze względu na swój kontrowersyjny design. Zbiory muzeum liczą dziesiątki tysięcy obiektów, w tym dzieła sztuki z różnych epok. MNP jest również nagradzane za innowacyjne projekty muzealne, co podkreśla jego rolę w krzewieniu kultury. Dyrektorzy muzeum, tacy jak prof. Kazimierz Malinowski i prof. Wojciech Suchocki, przyczynili się do jego rozwoju i modernizacji w różnych okresach w historii instytucji. W 2024 roku muzeum zdobyło Grand Prix w Konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku w Wielkopolsce „IZABELLA 2023”. Muzeum Narodowe w Poznaniu nie tylko zachowuje i eksponuje bogate dziedzictwo kulturowe regionu, ale także aktywnie angażuje się w życie kulturalne, organizując wystawy i wydarzenia artystyczne.