Pałac Działyńskich w Poznaniu

Pałac Działyńskich w Poznaniu, zlokalizowany na Starym Rynku 78, został zbudowany w latach 1773-1776 na miejscu dwóch wcześniejszych kamienic. Jego pierwszym właścicielem był Władysław Roch Gurowski, a w 1808 przeszedł w ręce rodu Działyńskich. Budynek zachwyca barokową elewacją wschodnią, podzieloną pilastrami w stylu korynckim, z attyką z XVIII wieku, w której znajduje się herb Działyńskich – Ogończyk oraz postacie rzymskich legionistów. Attyka zdobiona jest płaskorzeźbami przedstawiającymi rzymskie pochody, a na jej szczycie wznosi się obelisk z pelikanem, symbolem ofiarności. Pałac odegrał istotną rolę kulturalną i polityczną w epoce zaborów, będąc miejscem zebrań oraz przedstawień, co przyczyniło się do jego statusu nieoficjalnego uniwersytetu, z wykładami wybitnych intelektualistów. Po II wojnie światowej budynek został odbudowany, chociaż nie przywrócono go do pierwotnego stanu, rezygnując z zachodniego skrzydła. Wnętrza, szczególnie Sala Czerwona, zostały starannie odrestaurowane, nawiązując do dekoracji Zamku Królewskiego w Warszawie. Obecnie w pałacu znajdują się instytuty naukowe PAN oraz ekspozytura Biblioteki Kórnickiej. W ogrodzie, założonym w XVIII wieku, ostały się jedynie trzy stare drzewa, a sam ogród jest niedostępny dla zwiedzających, lecz można go podziwiać z pobliskiego Wzgórza Przemysława. Na gmachu umieszczono dwie tablice pamiątkowe, upamiętniające m.in. działalność Klubu Demokratycznego oraz jego historyczne funkcje. Pałac Działyńskich stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego Poznania, rozwiązań architektonicznych oraz lokalnej historii, przyciągając uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów.