Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa” został utworzony 4 listopada 1981 roku i zajmuje powierzchnię 20 938 ha, w tym otulinę o powierzchni 11 842 ha. Znajduje się w województwie zachodniopomorskim, głównie w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, a także częściowo w granicach miasta Szczecina i gminy Gryfino. Park leży w malowniczych lasach Puszczy Bukowej na Wzgórzach Bukowych i jest częścią Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. Historia ochrony tego obszaru sięga 1889 roku, kiedy to powstało Towarzystwo Miłośników Puszczy Bukowej, a jego przewodniczącym był Carl Friedrich Meyer. W 1940 roku Puszcza Bukowa została objęta ochroną jako Landschaftsschutzgebiet, a w 1956 roku powstały pierwsze rezerwaty przyrody. Pomimo kilku likwidacji rezerwatów, takich jak „Bukowski Wąwóz” i „Nad Wałeckim Stawem” w 1964 roku, park zyskał na znaczeniu, co doprowadziło do ustanowienia parku krajobrazowego w 1981 roku. W jego obszarze znajduje się 112 pomników przyrody, w tym cenne okazy drzew, głazy narzutowe oraz źródła-helokreny. Ciekawym elementem przyrodniczym jest ogród dendrologiczny w Glinnej, a także jeziora takie jak Glinna Wielka oraz Binowskie. Ponadto, region ten obfituje w obiekty zabytkowe w miejscowościach, takich jak Binowo i Kołowo oraz punkty widokowe, które oferują piękne widoki na okoliczne tereny. W 2007 roku obszar Wzgórz Bukowych został objęty siecią Natura 2000, co podkreśla jego znaczenie ekologiczne. W 2012 roku powołano Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego, w skład którego wszedł Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”, co potwierdza rosnące zainteresowanie oraz dbałość o ochronę unikalnych walorów tego regionu.