Sulejowski Park Krajobrazowy

Sulejowski Park Krajobrazowy to park krajobrazowy w województwie łódzkim, utworzony w październiku 1994 roku, o powierzchni 17 026 ha i z otuliną obejmującą 36 411 ha. Park zlokalizowany jest w centralnej części doliny Pilicy, rozciągającej się od Skotnik i Łęgu Ręczyńskiego na południu do Smardzewic i Swolszewic Małych na północy, a jego istotnym elementem jest Zalew Sulejowski, stworzony w latach 70. XX wieku. Teren parku zajmuje obszary gmin Ręczno, Aleksandrów, Tomaszów Mazowiecki, Sulejów, Wolbórz, Mniszków oraz miasta Piotrkowa Trybunalskiego, co wskazuje na bogate zróżnicowanie krajobrazowe. Sulejowski Park Krajobrazowy, obok Przedborskiego i Spalskiego Parku Krajobrazowego, wchodzi w skład nadpilicznych parków krajobrazowych. Utworzenie parku odbyło się na mocy Rozporządzenia Wojewody Piotrkowskiego w lipcu 1994 roku. Warto zwrócić uwagę, że 70% powierzchni parku to lasy, a 12% to wody powierzchniowe, w tym Zalew Sulejowski. Na terenie parku i jego otuliny znajduje się 11 rezerwatów przyrody, w tym te znane jak Błogie i Niebieskie Źródła w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie chronione są różne gatunki drzew, takie jak jodły, buki i klony. Ciekawostką jest, że doliny parku charakteryzują się występowaniem unikalnych muraw nawapiennych, torfów oraz laków o piaszczysto-torfowym podłożu. Ponadto przez park przebiega pieszy Szlak Rekreacyjny Rzeki Pilicy, oferujący turystom możliwość aktywnego wypoczynku w malowniczych okolicznościach przyrody. Park stanowi ważny element dziedzictwa przyrodniczego regionu, łącząc w sobie aspekty ochrony środowiska oraz rekreacji, co czyni go atrakcyjnym miejscem zarówno dla miłośników natury, jak i turystyki.