Karkonoski Park Narodowy

Karkonoski Park Narodowy, utworzony 16 stycznia 1959 roku, ma powierzchnię 5951,42 ha i leży w województwie dolnośląskim przy granicy z Czechami. Ochronie podlegają tu najcenniejsze przyrodniczo tereny, takie jak torfowiska, zarośla kosówki i kotły polodowcowe. Historia parku sięga 1910 roku, kiedy to pojawił się komisarz ochrony przyrody, a w 1927 roku powołano straż górską. Pierwsze rezerwaty przyrody utworzono w 1933 roku, obejmując kotły polodowcowe. Po licznych zmianach granic, w 1992 roku park stał się częścią UNESCO Karkonosze/Krkonoš, a w 2010 roku uzyskał status Geoparku Krajowego. Na terenie parku znajdują się 112 km szlaków turystycznych oraz szlaki narciarskie, z jednoczesnym poborem opłat za wstęp. Flora i fauna Karkonoskiego Parku Narodowego są wyjątkowe, z ponad tysiącem gatunków roślin, w tym endemicznych, jak dzwonek karkonoski, oraz wieloma gatunkami zwierząt, takimi jak miskor i sarny. W okolicy występuje również muflon, a w lasach dominują świerki i buki w różnorodnych strefach wysokościowych. Największą ciekawostką parku są różnorodne elementy rzeźby polodowcowej oraz bogactwo przyrody, które przyciągają turystów i miłośników natury. W ramach ochrony przyrody wyznaczono otulinę na 13 093 ha, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego obszaru w instytucjach ochrony środowiska.