Schronisko PTTK „Samotnia”

Samotnia to jedno z najstarszych schronisk w Polsce, zlokalizowane nad Małym Stawem w Karkonoszach. Obecnie dysponuje 49 miejscami noclegowymi oraz bufetem, punktem informacji turystycznej i ścianką wspinaczkową. Jego historia sięga drugiej połowy XVII wieku, kiedy to rejon ten zaczął przyciągać ludzi, a pierwsze wzmianki o domku nad stawem pochodzą z 1670 roku, gdy mieszkał tam strażnik pilnujący pstrągów. Z czasem Samotnia stała się miejscem wędrówek turystów, w tym znanych postaci jak Christian Gryfius. W 1866 roku, po wybudowaniu linii kolejowych do Wrocławia i Berlina, nastąpił rozwój turystyki. Właściciele schronisk zaczęli dostrzegać potrzebę ich rozbudowy, co prowadziło do zmian w architekturze obiektu; dzisiejsza sala bufetowa ma ponad 100 lat. W 1891 roku schronisko przeszło na własność Henryka Richtera, który nadal je modernizował i wprowadził charakterystyczny dzwon z Jeleniej Góry. Po II wojnie światowej obiekt był zarządzany przez kilku właścicieli, a w 1966 roku Samotnię przejął Waldemar Siemaszko, który przyczynił się do jej rozkwitu. W 1994 roku tragicznie zmarł, a jego żona Sylwia przejęła kierownictwo. Pod ich rządami schronisko zyskało na renomie, zdobywając liczne nagrody oraz wprowadzając innowacje, takie jak biologiczna oczyszczalnia ścieków. Organizowane były również różnorodne wydarzenia sportowe, jak zawody narciarskie o „Puchar Samotni”. Samotnia przyciąga turystów nie tylko bogatą historią, ale również możliwością korzystania z internetu, co w górach nie jest powszechne. Schronisko, jako miejsce spotkań i tradycji narciarskiej oraz turystycznej, wciąż tętni życiem i jest istotnym punktem na mapie Karkonoszy.