Muzeum Diecezjalne w Tarnowie

Muzeum Diecezjalne w Tarnowie, założone 25 października 1888 roku przez ks. Józefa Bąbę, jest najstarszą tego typu placówką w Polsce. Jego siedziba znajduje się w zespole zabytkowych kamienic XVI wieku przy placu Katedralnym, w sąsiedztwie tarnowskiej katedry. Muzeum posiada liczne oddziały, w tym parakialne w miastach takich jak Bobowa, Chełm, Grybów czy Krynica, a także Ośrodek Sztuki Ludowej im. Ks. Edwarda Nitki w Paszynie. Główne zbiory muzeum dzielą się na cztery działy: zabytki sztuki cechowej, tkaniny kościelne, sztukę ludową oraz dzieła z przełomu XIX i XX wieku. Wśród eksponatów znajduje się gotycka rzeźba głowy św. Jana Chrzciciela z XIII wieku, uznawana za najstarszy skarb muzeum. Historia muzeum odzwierciedla zmiany w polskiej kulturze oraz wartościach artystycznych – w latach 1931–1940 zbiory byly wystawiane w ratuszu, a następnie przeniosły się do obecnej lokalizacji. W 1957 roku muzeum wzbogaciło się o dar Norberta Lippóczego, co wzbogaciło jego kolekcję o hafty, ceramikę i obrazy malowane na szkle. Kamienica, w której się mieści, znana była jako Akademiola, będąca niegdyś filią Uniwersytetu Krakowskiego. Tarnowskie Muzeum Diecezjalne jest nie tylko ważnym miejscem dla zbiorów sakralnych, ale także centrum promocji kultury i sztuki lokalnej.