Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy to drewniana świątynia wybudowana w latach 1910-1914 na inicjatywę ks. Jana Figuły. Głównym majstrem ciesielskim był Jan Kurowski, a materiały budowlane dostarczyli mieszkańcy oraz arcyksiążę Karol Stefan Habsburg. Kościół został poświęcony w 1914 roku, a w 1918 roku uzyskał status parafialny. W kolejnych latach, w okresie 1957-1961, przeszedł rozbudowę, a dodał mu skrzydło wieży oraz inne elementy. Elewacja kościoła, osadzona na kamiennej podmurówce, charakteryzuje się dachem dwukalenicowym pokrytym blachą oraz wieżą zakończoną baniastym hełmem. Architektura świątyni wprowadza elementy stylu neobarokowego, co jest widoczne w wystroju wnętrza, które ma płaski strop. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w metalowych sukienkach, a także dwa ołtarze boczne poświęcone św. Józefowi oraz św. Annie, ambona oraz organy z 1966 roku. Wnętrze zdobią drewniane żyrandole z 1965 roku, oświetlające proste deseczkowe ściany. Kościół jest częścią Szlaku Architektury Drewnianej w województwie śląskim oraz pełni istotną rolę w lokalnej kulturze, będąc miejscem modlitwy oraz spotkań społeczności Żabnicy. W 1984 roku do okien wstawiono witraże, a pokrycie dachu zmieniono na blaszane w 1986 roku, co świadczy o dbałości o estetykę i zachowanie tradycji budowlanej. Ciekawostką jest, że stacje drogi krzyżowej zakupiono w Wadowicach, co wskazuje na krzyżujące się w tej lokalizacji tradycje kulturowe. Kościół stanowi nie tylko miejsce kultu, ale także istotny element lokalnego krajobrazu architektonicznego, oddając hołd unikalnemu dziedzictwu drewnianej architektury regionu.