Żabnica

Żabnica to miejscowość o bogatej historii, historycznie część Księstwa Oświęcimskiego, która w 1564 roku została włączona do Korony Królestwa Polskiego. Po unii lubelskiej w 1569 roku stała się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a po rozbiorach Polski przeszła pod zabór austriacki. Najstarsza wzmianka o Żabnicy pochodzi z 1628 roku, kiedy osada liczyła jedynie 12 mieszkańców. W XVII wieku dominowało tam pasterstwo, a wieś była zasiedlana przez mieszkańców doliny Żabniczanki. W 1838 roku wieś została sprzedana arcyksięciu Karolowi Ludwigowi Habsburgowi. W latach 1910-1914 na miejscu powstał drewniany kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej z inicjatywy księdza Jana Figuły, a parafia została utworzona w 1918 roku. Żabnica leży w malowniczym Beskidzie Żywieckim, w dolinie potoku Żabniczanka, a jej tereny obejmują stoki otaczających ją gór. Miejscowość słynie z tradycji górali żywieckich, z kilkoma regionalnymi zespołami folklorystycznymi, a także użyciem heligonki w muzyce ludowej. W Żabnicy odbywają się coroczne wydarzenia, takie jak redyk owiec na Hali Boraczej i Msza Pasterska z regionalnymi muzykami. Wśród obiektów turystycznych wyróżniają się drewniany kościół, pomnik pamięci pomordowanych przez niemieckich okupantów, schron bojowy z czasów II wojny światowej oraz kilka tradycyjnych kaplic. Miejscowość oferuje wiele szlaków turystycznych, w tym Główny Szlak Beskidzki, co czyni ją atrakcyjnym celem dla miłośników przyrody i turystyki górskiej. Ciekawostką jest również geneza nazwy Żabnica, która według Andrzeja Komonieckiego jest związana z brakiem zielonych żab w tym rejonie.