Mauzoleum Hindenburga

Mauzoleum Hindenburga, znane też jako Tannenberg-Denkmal, zlokalizowane między Olsztynkiem a Sudwą, zostało wybudowane w latach 1924–1927 jako pomnik poległym w bitwie pod Tannenbergiem. Od 1934 roku pełniło funkcję mauzoleum dla marszałka Paula von Hindenburga, symbolizując niemiecką historię i militaryzm. Architektura obiektu, zaprojektowana przez Walter i Johannes Krüger, inspirowana była starogermańskimi miejscami kultu, z ośmioma wieżami w kształcie kręgu, przypominającymi Stonehenge. Użyte w budowie cegły miały nawiązywać do średniowiecznych zamków krzyżackich. Wnętrze mauzoleum rozbudowano, tworząc krypty i ołtarze, a także miejsca przeznaczone na wystawy związane z militarną historią Prus. Z kulturalnego punktu widzenia mauzoleum stało się miejscem licznych manifestacji i pielgrzymek w czasach III Rzeszy, co podkreślało jego propagandowy charakter. W kontekście historycznym miejsce to upamiętniało nie tylko Hindenburga, ale również ofiary I wojny światowej. W 1945 roku, w obliczu nadchodzącej ofensywy, Niemcy wysadzili mauzoleum w powietrze, co miało zapobiec jego zbezczeszczeniu przez wojska radzieckie. Po wojnie resztki obiektu rozebrano, a materiał wykorzystano do budowy różnych struktur w Warszawie i Olsztynie. W 2016 roku podjęto decyzję o przeprowadzeniu archeologicznych badań w celu odkrycia tajemnic mauzoleum, jednak projekt został ostatecznie porzucony ze względu na obawę o propagowanie totalitaryzmu. Obok mauzoleum znajdował się Pomnik Lwa, upamiętniający poległych żołnierzy 147. Pułku Piechoty, który przetrwał zniszczenia i obecnie ma nowe miejsce w Olsztynku. Ciekawostką jest fakt, że w mauzoleum pochowano również gen. Kortena, a po nim miejsce to zyskało dodatkowe znaczenie w kontekście historycznym Polski i Niemiec oraz pamięci o I wojnie światowej.