Narwiański Park Narodowy

Narwiański Park Narodowy, utworzony 1 lipca 1996 roku, mieści się w północno-wschodniej Polsce w województwie podlaskim, na obszarze Niziny Północnopodlaskiej w Dolinie Górnej Narwi. Jego powierzchnia wynosi 6810,23 ha, w otulinie parku znajdują się dodatkowe 15 408 ha. Charakterystycznym symbolem parku jest błotniak stawowy. Warto zwrócić uwagę na historyczny dwór w Kurowie, który przez 20 lat pełnił rolę siedziby administracyjnej, a obecnie w Młynarzówce znajduje się ekspozycja dotycząca walorów naturalnych regionu. Oprócz walorów przyrodniczych, atrakcyjne są także pozostałości po starym moście na trasie Białystok – Warszawa oraz liczne możliwości aktywnego wypoczynku, jak spływy kajakowe. Park jest unikalny, gdyż nie posiada wydzielonego obszaru ochrony ścisłej. Szereg zbiorowisk roślinnych, z przewagą roślinności bagiennej, liczy około 500 gatunków roślin naczyniowych, w tym kilka objętych ochroną, takich jak grzybienie białe czy kosaciec syberyjski. Fauna parku obfituje w gatunki ptaków, w tym zagrożone, jak bielik czy batalion, a także w rzadkie motyle. Park stanowi ostoję ptaków IBA, z wodniczką jako kluczowym gatunkiem. Atrakcje turystyczne obejmują przewozy łodziami po "obwodnicy narwiańskiej" oraz kładkę Śliwno-Waniewo, która łączy dwie wioski i jest dostępna zarówno dla piechurów, jak i rowerzystów, co czyni park atrakcyjnym miejscem dla turystów szukających bliskiego kontaktu z naturą.