Cmentarz prawosławny na Woli w Warszawie, założony w 1834 roku na mocy carskiego ukazu, jest jedyną nekropolią przeznaczoną dla osób wyznania prawosławnego w stolicy. Jego lokalizacja blisko reduty wolskiej jest związana z historycznymi wydarzeniami związanymi z powstaniem listopadowym. Cmentarz zajmuje powierzchnię 13,3 ha i jest miejscem pochówku wielu znaczących postaci, w tym duchownych prawosławnych oraz osób z różnych narodowości, takich jak Rosjanie, Ukraińcy czy Tatarzy. Architektura cmentarza łączy elementy rosyjskiej i zachodniej tradycji, a na nagrobkach często można znaleźć bogate zdobienia oraz charakterystyczne motywy, takie jak cebulaste kopułki. W cmentarzu znajdują się również pomniki poświęcone ofiarom rzezi Woli, co podkreśla jego rolę jako miejsca pamięci narodowej. W historii cmentarza zaszły znaczne zmiany, szczególnie po II wojnie światowej, kiedy nastąpił jego zniszczenie i dewastacja. Mimo tych trudności w latach 70. XX wieku zaczęto wprowadzać pochówki katolickie, co podkreśla ekumeniczny charakter nekropolii. Ciekawostką jest, że w 1988 roku, z okazji tysiąclecia chrztu Rusi, wzniesiono nową dzwonnicę, a w cmentarzu znajduje się także stara lipa drobnolistna uznawana za pomnik przyrody. Pomimo licznych zniszczeń, cmentarz stanowi ważny element kulturalnego dziedzictwa Warszawy, zyskując status miejsca pamięci historycznej oraz znaczenie architektoniczne poprzez zachowane nagrobki o wartości artystycznej. Dziś na jego terenie odbywają się ekumeniczne nabożeństwa, co obrazuje wspólną pamięć i szacunek dla zmarłych reprezentujących różne wyznania i narodowości.