Cerkiew św. Jana Klimaka w Warszawie

Cerkiew św. Jana Klimaka w Warszawie to prawosławna świątynia, zbudowana w latach 1903-1905 z inicjatywy arcybiskupa Hieronima, jako miejsce pochówku jego syna Iwana. Po zakończeniu I wojny światowej cerkiew stała się parafialną, w obliczu likwidacji wielu innych cerkwi w Warszawie. Świątynia została uszkodzona w czasie II wojny światowej, a podczas rzezi Woli hitlerowcy zamordowali wielu duchownych i dzieci z prawosławnego przytułku, co mocno wpłynęło na jej historię. Cerkiew została zaprojektowana przez Władimira Pokrowskiego, która nawiązuje stylistycznie do XVII-wiecznego budownictwa sakralnego regionu rostowskiego. Budowla ma formę krzyża łacińskiego, z charakterystyczną cebulastą kopułą. Wnętrze ozdabiają zabytkowe ikony i freski autorstwa znanych artystów, jak Adam Stalony-Dobrzański i Jerzy Nowosielski. Cerkwia pełni funkcję liturgiczną nieprzerwanie, z wyjątkiem lat 1915-1919. W 1945 roku rozpoczęto prace remontowe, które trwały przez kolejne dekady, a najbardziej znaczący remont miał miejsce w latach 2018-2022, gdzie przywrócono pierwotne zdobienia i zrealizowano nowe malowidła we wnętrzu kopuły. Ciekawostką jest, że w cerkwi znajdują się relikwie św. Bazylego Martysza oraz ikony świętych, które przyciągają wiernych i turystów. Od 2003 roku cerkiew znajduje się w rejestrze zabytków, co podkreśla jej znaczenie w kulturowym dziedzictwie Warszawy. Związana z cerkwią jest także historia jej fundacji oraz późniejszych wydarzeń, które ukazują wpływ wspólnoty prawosławnej na życie miasta, a także jej tragiczną historię podczas II wojny światowej. Cerkiew była odwiedzana przez wielu hierarchów z różnych prawosławnych Kościołów autokefalicznych, co świadczy o jej znaczeniu w szerszym kontekście prawosławia.