Grodzisko w Motyczu

Grodzisko w Motyczu, znane jako "Bęben", to wczesnośredniowieczna osada położona na lessowym cyplu Czechówki, wschodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego, wzdłuż trasy Lublin-Kazimierz. Cypel o długości około 300 m i szerokości do 60 m wyróżnia się w krajobrazie, a jego strome zbocza porasta gęsta roślinność krzaczasta, podczas gdy większe wypłaszczenia są użytkowane rolniczo. W latach sześćdziesiątych dokonano penetracji okolic Motycza, co doprowadziło do zidentyfikowania pozostałości grodziska. W 1980 roku mieszkańcy przynieśli do Zakładu Archeologii UMCS dużą ilość ceramiki datowanej na VIII-IX wiek, co skłoniło do dalszych badań. Archeolodzy odkryli ceramikę kultury pucharów lejkowatych oraz wczesnośredniowieczna na rozległym obszarze. W latach 1980-1983 przeprowadzono pomiar grodziska i archeologiczne badania weryfikacyjne. Niestety, część konstrukcji wału została usunięta w wyniku prac ziemnych podczas adaptacji grodziska na nowożytne fortalicjum, datowane na wiek XVII. W Motyczu znajduje się także makieta rekonstrukcyjna grodziska autorstwa Tomasza Krajewskiego, udostępniona w Pokoju Pamięci, która przybliża zwiedzającym architekturę i historię tego miejsca. Grodzisko w Motyczu jest ważnym świadectwem wczesnośredniowiecznej kultury na tym obszarze, łączącym aspekty architektoniczne, kulturalne oraz historyczne.