Pogórze Bukowskie

Pogórze Bukowskie to mezoregion fizycznogeograficzny w południowo-wschodniej Polsce, charakteryzujący się pasem wzgórz i kotlin o wysokościach od 300 do 500 m n.p.m. Region ten rozciąga się między Kotliną Jasielsko-Krośnieńską a Beskidem Niskim, będąc przeciętym dolinami górnego Wisłoka i Osławy. Historyczne ślady osadnictwa sięgają czasów starożytnych, z wykopaliskami kultury przeworskiej, a miejsce to było świadkiem znacznych wydarzeń wojennych, zwłaszcza podczas I wojny światowej oraz operacji dukielskiej w 1944 roku. W architekturze dominują pozostałości dworskie i obronne, jak zamki w Sobniu, Lesku, Sanoku oraz inne obiekty obronne. Pogórze Bukowskie jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego, istniejącym przed 1884 rokiem. Kultura regionu była zróżnicowana, co najlepiej ilustruje obecność Łemków oraz Pogórzan, posługujących się dialektami sanockimi. Współcześnie region przyciąga turystów szlakami pieszymi oraz rowerowymi, a także organizowanymi wydarzeniami, jak Krajowa Wystawa Bydła Simentalskiego. Wśród walorów przyrodniczych wyróżniają się rezerwaty i parki krajobrazowe, w tym Jaśliski Park Krajobrazowy. Pogórze Bukowskie jest również obszarem z aktywną agroturystyką, co sprzyja rozwojowi lokalnej gospodarki.