Tatrzański Park Narodowy

Tatrzański Park Narodowy (TPN) to jeden z najważniejszych parków narodowych w Polsce, utworzony 1 stycznia 1955 roku, obejmujący polskie Tatry oraz części Pogórza Bukowińskiego i Rowu Podtatrzańskiego. Park ma wyjątkowe walory przyrodnicze, z najwyższym szczytem Rysów (2499 m) i bogatą fauną oraz florą, z licznymi endemitami. Tatry charakteryzują się piętrowością roślinności, od lasów regla dolnego po murawy alpejskie. Wśród rzadkich zwierząt można spotkać kozice, świstaki i orły przednie. Problemy ochrony przyrody w TPN mają swoje korzenie w intensywnej eksploatacji regionu w XIX i XX wieku, co skutkowało nie tylko zniszczeniem naturalnych ekosystemów, ale także musiało prowadzić do utworzenia parku. Już w 1868 roku wprowadzono pierwsze przepisy dotyczące ochrony zwierząt alpejskich. Współczesnie, TPN zmaga się z dużą presją turystyczną – rocznie odwiedza go ponad 2,5 miliona osób, co prowadzi do degradacji środowiska naturalnego. Dodatkowym zagrożeniem są zanieczyszczenia atmosferyczne oraz nielegalne działania, takie jak kłusownictwo i zbieractwo. Ciekawostką jest fakt, że TPN wspólnie z TANAP-em po stronie słowackiej ma istotne znaczenie bioróżnorodności, a oba parki narodowe zostały wpisane na listę Rezerwatów Biosfery UNESCO w 1993 roku. Park nie tylko przyciąga turystów, ale także boryka się z trudnościami ochrony tego unikatowego miejsca, co powoduje konieczność prowadzenia działań edukacyjnych i ochronnych.