Schronisko PTTK Wielka Racza

Schronisko PTTK Wielka Racza, położone w Beskidzie Żywieckim na wysokości 1236 m n.p.m., zostało oddane do użytku 17 grudnia 1934 roku przez bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Obiekt, początkowo mogący pomieścić 40 osób, był znany z pięknych, górskich widoków oraz bliskości do szlaków turystycznych. W 1939 roku, w obliczu zagrożenia wojennego, schronisko pełniło funkcję strategicznego punktu obserwacyjnego dla Korpusu Ochrony Pogranicza. Chociaż podczas II wojny światowej obiekt był przejęty przez niemiecki Beskidenverein, nie został całkowicie zamknięty. Po wojnie, pomimo zniszczeń (schronisko zostało trafione pociskami artyleryjskimi), administrator Bronisław Jarosz walczył o jego odzyskanie i zabezpieczenie sprzętu. W okresie powojennym schronisko borykało się z zaniedbaniem, co doprowadziło do rozważań nad jego rozbiórką w 1964 roku, jednak ostatecznie zdecydowano o remoncie. Na początku lat 90. XX wieku schronisko przeszło rozbudowę, dodając murowaną część do drewnianego budynku. W 2018 roku gospodarzem obiektu zostało małżeństwo Daniel i Agnieszka Hudziak. Schronisko oferuje 50 miejsc noclegowych w pokojach od 3 do 10 osób oraz bufet z jadalnią, a w pobliżu znajduje się punkt widokowy z mapą gór. Stanowi ono węzeł szlaków turystycznych, skąd prowadzą szlaki do Zwardonia, Rycerzowej, Rycerki Górnej Kolonii oraz Oszczadnicy, co czyni je popularnym miejscem wśród turystów. Schronisko PTTK Wielka Racza łączy historię, architekturę i funkcje turystyczne, będąc ważnym punktem na górskiej mapie Polski.