Dwór w Łodygowicach

Dwór w Łodygowicach, znany również jako zamek, to historyczny obiekt z dawnymi fortyfikacjami, które w przeszłości otaczały go w formie wałów ziemnych i murowanych bastionów w narożnikach. Wybudowany został na miejscu drewnianego dworu rodu Komorowskich, a jego murowana forma powstała w 1629 roku z inicjatywy kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego, jednak budowa została przerwana po jego śmierci w 1631 roku. Później przeszedł w ręce rodziny Wiśniowieckich, a po różnych zawirowaniach historycznych, w tym najazdach wojskowych w XVII wieku, został przekształcony w niewielką rezydencję obronną przez Stanisława Warszyckiego. Przybrał formę kwadratowych fortyfikacji z fosą, co podkreślało jego obronny charakter. Po długiej historii prywatnych właścicieli, w tym rodziny Klobusów, która dokonała jego gruntownego przebudowania w XIX wieku, dwór stracił swoje cechy obronne. Obecnie prezentuje architekturę neogotycką, z charakterystycznym frontowym ryzalitem ozdobionym maswerkami oraz nietypowym dachem. Po II wojnie światowej budynek pełnił różne funkcje, w tym siedziby urzędów i instytucji kulturalnych. W latach 2014-2019 przeszedł kompleksowy remont, w wyniku którego zyskał nowe życie jako centrum współpracy transgranicznej oraz siedziba Urzędu Stanu Cywilnego. Dwór jest nie tylko świadkiem lokalnej historii, ale także miejscem, gdzie kultura i administracja spotykają się, przyciągając uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Ciekawostką jest, że w czasach II wojny światowej lokalizowano tutaj sztab niemiecki, a po wojnie przez krótki czas jego wnętrza były obiektem grabieży. Na dziś stanowi połączenie historii, architektury oraz lokalnej kultury, a jego zróżnicowana historia i przekształcenia sprawiają, że jest istotnym punktem w krajobrazie regionu.