Fabryka benzyny syntetycznej w Policach

Fabryka benzyny syntetycznej w Policach, znana jako Hydrierwerke Pölitz, była jednym z kluczowych zakładów IG Farben Industrie, ustanowionym w 1937 roku w celu produkcji paliwa na bazie węgla, głównie potrzebnego niemieckiemu wojsku podczas II wojny światowej. Proces produkcji oparty był na technologii Bergiusa, gdzie do uzyskania jednej tony paliwa potrzebne było siedem ton węgla. W czasie wojny fabryka zatrudniała około 30 tysięcy niewolników, z czego 13 tysięcy zmarło w wyniku ciężkich warunków pracy i braku opieki medycznej. Pomimo intensywnych bombardowań, zakład produkował benzynę aż do kilku miesięcy przed końcem wojny, stając się celem alianckiego wywiadu oraz bombardowań w ramach operacji Synteza. Po wojnie, w wyniku postanowień konferencji poczdamskiej, teren fabryki trafił pod polską jurysdykcję, a wiele urządzeń zostało zdemontowanych i wywiezionych do ZSRR. Dziś pozostałości zakładu, w tym charakterystyczny elewator węglowy oraz bunkry przeciwlotnicze, są częścią ścieżki turystyczno-dydaktycznej, oferującej zwiedzanie w ramach Muzeum Historycznego „Skarb”. Teren ten jest również objęty ochroną ze względu na obecne tam kolonie nietoperzy, co czyni go ważnym obszarem przyrodniczym. Ruiny fabryki są fascynującym świadectwem historii przemysłowej regionu, a tajemnicze podziemia kryją wiele niewykorzystanych jeszcze elementów, co przyciąga uwagę badaczy i entuzjastów.