Baszta Panieńska

Baszta Panieńska, znana także jako Baszta Siedmiu Płaszczy, to historyczna budowla położona w Szczecinie, niedaleko Odry i Zamku Książąt Pomorskich. Wzniesiona w XIV wieku jako część gotyckich fortyfikacji, jej nazwa pochodzi od Bramy Panieńskiej, prowadzącej do klasztoru cysterek. Baszta, o średnicy 9 metrów, składa się z trzech kondygnacji, a jej charakterystyczny stożkowy hełm jest zakończony krenelażem. W średniowieczu była częścią murów obronnych miasta, które liczyły 2510 metrów, w tym 610 metrów nad Odrą, z czterema głównymi bramami. Początkowo pełniła funkcję więzienia, jednak po wybudowaniu nowoczesnych fortyfikacji w XVIII wieku zaczęła popadać w zapomnienie. W XIX wieku, w wyniku rozbudowy miasta, została częściowo zburzona, a na jej fundamentach powstała kamienica. Zniszczona w 1944 roku podczas nalotów, po wojnie została odbudowana i w 1964 roku zrekonstruowana, zyskując różne funkcje użytkowe, m.in. siedziby Zakonu Rycerskiego. Baszta Siedmiu Płaszczy stała się symbolem Szczecina, często używana w logotypach, fladze i godłach miasta. Jej epitet "Siedmiu Płaszczy" może mieć pochodzenie zarówno rzemieślnicze, związane z cechem krawców, jak i legendarną historię o siedmiu płaszczach uszytych dla księcia Bogusława X. Jest to reprezentatywna budowla, którą zwiedza wielu turystów, podkreślająca architektoniczne i historyczne dziedzictwo Szczecina. W 1954 roku została wpisana do rejestru zabytków.