Baszta Lontowa w Kołobrzegu

Baszta Lontowa w Kołobrzegu, potocznie nazywana Basztą Prochową, to jedna z dwóch zachowanych średniowiecznych baszt w mieście i jedyny pozostały element średniowiecznego systemu obronnego. Wzniesiona w XIV wieku, Baszta była częścią gotyckich murów miejskich. Przez wieki przetrwała różne etapy rozbudowy fortyfikacji bastionowych oraz zmiany związane z wyburzaniem Twierdzy Kołobrzeg pod koniec XIX wieku. W trakcie walk o miasto w 1945 roku doznała jedynie nieznacznych uszkodzeń. Po II wojnie światowej jej nazwa została błędnie przetłumaczona z niemieckiego, co doprowadziło do powszechnego używania terminu Baszta Prochowa, mimo że rzeczywista Baszta Prochowa znajdowała się w innym miejscu. Przez lata budynek zmieniał swoje przeznaczenie; mieściły się tu różne obiekty, w tym dom noclegowy i punkt informacji turystycznej. W 2019 roku Basztę zakupiło miasto. Architektonicznie Baszta Lontowa została zbudowana na planie prostokąta, ma cztery kondygnacje oraz strych, a także podpiwniczenie. Jej dach pokryty jest czerwoną dachówką, a elewacja zdobiona pięcioma pionowymi lizenami z niszami okiennymi. Część parterowa charakteryzuje się portalem wejściowym z zamurowaną ostrołukową częścią oraz neogotyckim oknem. Murowana część dachu ma rytmiczne zdobienia, choć widoczne są pewne zniszczenia. Pod względem bezpieczeństwa, Baszta graniczyła z fosą i była częścią murów miejskich, a jej południowa elewacja wyposażona jest w wąskie otwory strzelnicze. Ciekawostką jest, że Baszta Lontowa, mimo różnych losów i przebudów, wciąż stanowi ważny element kołobrzeskiego krajobrazu kulturowego, odzwierciedlając historyczne sesje miasta oraz jego średniowieczną przeszłość.