Brama Młyńska w Stargardzie

Brama Młyńska w Stargardzie (niem. Mühlentor) to jedna z czterech średniowiecznych bram miasta, uznawana za unikatowy zabytek zarówno pod względem architektonicznym, jak i historycznym. Zbudowana w pierwszej połowie XV wieku, stanowi istotną część miejskiego krajobrazu i była umieszczona na dawnych pieczęciach oraz herbie Stargardu. Jej nazwa pochodzi od młyna usytuowanego w pobliżu na Kanale Młyńskim, który powstał w latach 1240-1268. Brama pełniła ważne funkcje kontrolne, pobierając myto za przewóz towarów wodami rzeki. Po II wojnie światowej stała się miejscem różnych inicjatyw kulturalnych, w tym punktu informacyjnego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz siedziby Stargardzkiego Stowarzyszenia Miłośników Sztuk Plastycznych. Od 2007 roku mieści się tutaj Stargardzkie Bractwo Rycerskie „GRYF”. W latach 2008-2010 brama przeszła gruntowną renowację, będącą pierwszą od 70 lat. Architektonicznie, Brama Młyńska to dwukondygnacyjna budowla wzniesiona na planie prostokąta, z cegły, o wymiarach 14 x 6 m. Posiada czterospadowy dach oraz dwie ośmioboczne wieże, które osiągają wysokość 28 m. Elewacja od strony miasta zdobiona jest dwiema blendami, a na wieżach znajdują się otwory strzelnicze i zębate zwieńczenia. Zmiany w architekturze bramy miały miejsce na przestrzeni wieków, w tym przekształcenia neogotyckie w XIX wieku oraz łagodzenie formy w 1938 roku. Brama Młyńska, obok kolegiaty Mariackiej i dawnych murów obronnych, została uznana za pomnik historii przez Prezydenta RP w 2010 roku.