Iński Park Krajobrazowy

Iński Park Krajobrazowy, utworzony 4 listopada 1981 roku, znajdujący się w centralnej części Pojezierza Ińskiego, zajmuje powierzchnię 17 763 ha, a jego otulina 26 240 ha. Jego celem jest ochrona unikatowego krajobrazu polodowcowego oraz różnorodności przyrodniczej. Park jest domem dla licznych jezior, w tym największego Jeziora Ińskiego, oraz fragmentów morenowych, które ukształtowały się podczas zlodowacenia bałtyckiego. W obszarze parku znacznie dominują lasy, a krajobraz charakteryzuje się różnorodnymi formami terenu, takimi jak wąwozy, kemy i doliny rynnowe. Flora parku obejmuje ok. 700 gatunków roślin, w tym 73 chronione, a fauna to 39 gatunków ssaków i 142 gatunki ptaków, z których wiele jest zagrożonych. Historycznie, obszar ten ma bogate dziedzictwo, z najstarszymi śladami ludzkimi sprzed 8 tys. lat. W średniowieczu w regionie toczyły się spory między różnymi państwami oraz rodami, w tym rodem Wedlów, którzy zbudowali zamek obronny w Ińsku. Po II wojnie światowej region stał się miejscem osadnictwa repatriantów, co wpłynęło na zmiany w krajobrazie kulturowym. W parku znajdują się rezerwaty przyrody, użytki ekologiczne i obszary Natura 2000. Atrakcją turystyczną jest zielony szlak pieszy prowadzący przez najbardziej interesujące fragmenty parku, a także punkt widokowy na Głowaczu, skąd roztacza się malowniczy widok na okolicę. Ciekawostką są pływające wyspy na jeziorach Kamienny Most i Linówko, które stanowią ostoję ptactwa wodnego.