Kolegiata Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata w Stargardzie

Kolegiata Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata w Stargardzie to jeden z najcenniejszych zabytków Pomorza Zachodniego i wybitny przykład architektury gotyckiej nad Morzem Bałtyckim. Zbudowana na planie prostokąta, z niezwykle wysoką nawą o wysokości 32,5 m, kościół jest orientowany zgodnie z średniowiecznymi zasadami, przyporządkowując prezbiterium ku wschodowi. Jego monumentalna bryła, z charakterystycznymi dwiema wieżami, tylko jedna z nich jest okazała. Historia kolegiaty sięga 1242 roku, kiedy powstał pierwszy drewniany kościół, a murowana świątynia z cegły zbudowana została w latach 1292-1324. W kolejnych wiekach kościół przeszedł liczne przebudowy, nadając mu formę bazyliki z dodatkowymi wieżami i kaplicami. Po reformacji w 1534 roku przekształcił się na protestancki, a przez II wojnę światową uległ znacznemu zniszczeniu. Po odbudowie i rekonsekracji w 1957 roku, kościół odzyskał swój pierwotny blask, z dodatkowymi pracami konserwatorskimi, włącznie z witrażami i organami. Kolegiata pełni dziś rolę siedziby dziekana dekanatu Stargard Wschód oraz została uznana za pomnik historii w 2010 roku. Wnętrze kościoła charakteryzuje się bogatym wyposażeniem, w tym barokowym ołtarzem głównym z XVII wieku oraz licznymi polichromiami. Ciekawostką jest legenda o dwóch wieżach, która wyjaśnia różnice w ich wysokości; według niej, kontrowersje w radach miejskich skutkowały brakiem ukończenia wieży południowej. Kościół był również świadkiem historycznych wydarzeń, od lokalnych sporów religijnych po wielką historię Pomorza, co czyni go ważnym punktem na mapie regionalnej kultury i historii.