Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu

Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu, wybudowana w XIV wieku w stylu gotyckim, jest monumentalnym kościołem halowym, pięcionawowym. Początki budowy świątyni sięgają początku XIV wieku na miejscu dawnego kościoła św. Mikołaja. Choć kościół Mariacki pełnił rolę kolegiaty od XIV wieku, do XVI wieku przekształcił się w luterański, a po II wojnie światowej został odbudowany i przywrócony do kultu katolickiego. W 1986 roku Jan Paweł II podniósł go do godności bazyliki mniejszej. Wnętrze kościoła, choć wielokrotnie niszczone, zawiera cenne elementy historyczne, w tym trzy drewniane ołtarze z XV/XVI wieku, które są tryptykami, chrzcielnicę z 1355 roku odlaną z brązu oraz bogato zdobione stalle kapituły, będące jednymi z najstarszych w Polsce. Ostrzeżenia przed diabelskim złem są głęboko osadzone w przestrzeni kościoła, co obrazują figury w płaskorzeźbach oraz krucyfiksy. Ciekawostką jest unikalny gotycki kandelabr z początku XIV wieku, który jest jednym z pięciu na świecie. Świecznik, wykuty z brązu, ma bogaty program symboliczny, odzwierciedlający głęboką teologię katolicką. W cerkwi znajdują się również liczne obrazy, w tym dramatyczny "Taniec śmierci" z 1492 roku, który przedstawia relacje między żywymi a zmarłymi. Obiekt jest nie tylko świadkiem lokalnej historii, ale także wyrazem bogatego dziedzictwa kulturalnego Pomorza Zachodniego.