Wilczy Park

Wilczy Park, działający w latach 1974-2016 jako terenowa stacja doświadczalna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, znajdował się w przysiółku Papiernia w dolinie Kończaka. Powstał z inicjatywy prof. Ryszarda Graczyka, zajmując 32 ha ogrodzonej powierzchni. Jego głównym celem była ochrona rzadkich i zagrożonych gatunków zwierząt, takich jak wilki, tarpan, cietrzewie, głuszce i dropie. Stacja miała znaczenie zarówno w aspekcie ekologicznym, jak i edukacyjnym, informując społeczeństwo o roli wilków w ekosystemach. Do znaczących osiągnięć należało przywrócenie bioróżnorodności w regionie, w tym odbudowa populacji bobrów oraz wprowadzenie zmodyfikowanych metod hodowli żubrów na wzór białowieski, które okazały się sukcesem. Wilczy Park był dostępny dla zwiedzających, którzy mogli obserwować wilki w wolierach, pawie oraz zrekonstruowany gołębnik w stylu historycznym. W parku znajdują się pomnikowe dęby, z których największe mają obwód 320 i 390 cm, a także kilka sosen znanych jako Stobnickie Babki. Przy bramie parkowej zaczynała się ścieżka dydaktyczna Doliną Kończaka, mająca 7,7 km długości, będąca częścią szerszej sieci ścieżek przyrodniczo-leśnych. Po 2017 roku teren został sprzedany prywatnej spółce, która rozpoczęła budowę zamku na sztucznej wyspie. Dyrektorami Wilczego Parku byli prof. Ryszard Graczyk oraz prof. Andrzej Bereszyński, a placówka zyskała uznanie nie tylko w Polsce, ale również w skali międzynarodowej dzięki prowadzonym badaniom wilków.