Ruiny pałacu Opalińskich w Radlinie

Ruiny pałacu Opalińskich w Radlinie to pozostałości po rezydencji wzniesionej w latach 1570-1592 przez Andrzeja Opalińskiego, marszałka wielkiego koronnego. Pałac otaczał ogród oraz kaplica, będący świadkami świetności tej rezydencji, która przypadała na końcowe lata XVI wieku oraz XVII wiek. Po śmierci Andrzeja Opalińskiego w 1593 roku, majątek przeszedł w ręce jego potomków, w tym Piotra Opalińskiego, krajczego koronnego, a następnie jego wnuka i prawnuka, również o imieniu Piotr. W 1700 roku pałac nabyła Ludwika Opalińska, która poślubiła Jana Kazimierza Sapiehę. Ich małżeństwo na blisko 100 lat przekształciło pałac w posiadłość Sapiehów, co zapoczątkowało stopniowy upadek obiektu, dodatkowo pogłębiony przez nieukończoną przebudowę rozpoczętą w 1730 roku. W 1791 roku Kazimierz Nestor Sapieha sprzedał pałac niemieckiej rodzinie Kalkreuthów, a w 1840 roku Władysław Radoliński, właściciel Jarocina, dokonał rozbiórki pałacu. Do czasów współczesnych zachowały się jedynie nieliczne fragmenty murów. Obecnie tereny ogrodu pałacowego zajmuje cmentarz, co nadaje miejscu dodatkowy kontekst historyczny. Pałac i jego dzieje są przykładem przemian architektonicznych oraz historycznych, które miały miejsce w Polsce od XVI wieku, a także świadczą o dziedzictwie kulturowym rodzin arystokratycznych w regionie. Ciekawostką jest, że mimo upadku obiektu, jego historia pozostaje istotnym elementem lokalnej tożsamości, przyciągającym uwagę badaczy oraz miłośników historii.