Stęszewko to wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, ze spójną historią sięgającą wczesnego średniowiecza, gdy była wsią książęcą, a później kapitulną. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIII wieku, kiedy biskup poznański Jan II Herbicz wymienił Stęszewko w dokumentach kapituły. Wieś rozwijała się, uzyskując prawa średzkie i lokując sołtysów, co podkreślało jej znaczenie gospodarcze. Przeszła przez wiele turbulentnych wydarzeń, w tym wojny z Krzyżakami oraz potop szwedzki, co doprowadziło do opustoszenia wsi, a w XVII wieku zaczęli osiedlać się tu olędrowie, wprowadzając nowoczesne metody gospodarowania. Po drugim rozbiorze Polski w 1793 roku, Stęszewko znalazło się pod pruską administracją i straciło majątek kościelny. Z czasem wieś została uwłaszczona i przekształcona w gminę, a w XX wieku powstała szkoła elementarna. Po II wojnie światowej Stęszewko zostało znacjonalizowane i przeszło na własność Skarbu Państwa. W 1995 roku prawo użytkowania folwarku nabyli prywatni właściciele. Architektonicznie, miejscowość może pochwalić się zrujnowanym majątkiem i parkiem podworskim, który pochodzi z drugiej połowy XIX wieku, otoczonym kanałem wodnym i zachowanymi fragmentami starodrzewu. Mimo że dworek został zburzony, park i część budynków gospodarczych nadal istnieją. Ważnym punktem jest także cmentarz ewangelicki, założony około 1870 roku, który nosi ślady minionej populacji protestanckiej w regionie, mimo obecnego zaniedbania. Stęszewko, jako punkt początkowy Wilczego szlaku, posiada także walory turystyczne, a całość architektury i historii miejscowości odzwierciedla złożoność jej dziedzictwa kulturowego i społecznego.