Bazylika kolegiacka Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa w Szamotułach

Bazylika kolegiacka pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa w Szamotułach to jeden z najcenniejszych zabytków architektury gotyckiej w Wielkopolsce, zbudowany w latach 1423–1431 z fundacji Dobrogosta i Wincentego Świdwów. Od 1542 roku pełniła funkcję kolegiaty, a jej historia obfituje w liczne perypetie, w tym reformację, katastrofy naturalne oraz grabieże podczas II wojny światowej. Wnętrze bazyliki zachwyca późnorenesansowym ołtarzem głównym z 1616 roku oraz bogatym wyposażeniem, w tym repliką obrazu Matki Bożej Pocieszenia, która cieszy się dużym kultem. W 1970 roku kardynał Wyszyński koronował obraz Matki Bożej, a w 2014 roku świątynia uzyskała tytuł bazyliki mniejszej. Bazylika ma charakter trójnawowej, murowanej, z późnogotyckimi szczytami i wysmakowanymi detalami architektonicznymi, takimi jak ostrołukowe arkady i gwiaździste sklepienia. Wokół kościoła rośnie zespół pomnikowych drzew, w tym kasztanowce i wiązy, a sama przestrzeń otoczona jest murem ceglanym z dwiema bramami. W okolicy znajdują się również pomniki związane z Janem Pawłem II i różne upamiętnienia historyczne. Ciekawostki związane z kościołem obejmują legendy o duchach oraz modlitwie Halszki z Ostroga, a także historię zwaną „Wiązem Marysieńki”, która odnosi się do króla Jana III Sobieskiego. Szamotulska bazylika łączy w sobie bogate dziedzictwo kulturowe, historyczne, a także architektoniczne, co czyni ją jednym z ważniejszych miejsc na mapie Wielkopolski.