Zamek w Kórniku

Zamek w Kórniku, położony w województwie wielkopolskim, jest historyczną rezydencją rodów Górków i Działyńskich, przekształconą w muzeum i siedzibę Biblioteki Kórnickiej PAN. Jego początkowe formy sięgają średniowiecza, kiedy to pierwsze wzmianki o budowli datowane są na 1426 rok. Zamek początkowo miał charakter obronny, z fosą i mostem zwodzonym. W 1565 roku Stanisław Górka przebudował go na renesansową rezydencję, która stała się ważnym ośrodkiem dla rodziny Górków. W XVII wieku zamek przeszedł na własność Działyńskich, a Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka w XVIII wieku przyczyniła się do jego daleko idącej przebudowy oraz rozwoju kultury i ogrodnictwa w Kórniku. To właśnie jej portret, namalowany przez A. Pesne, dał początek legendzie o Białej Damie, duchu Teofili, pojawiającej się w komnatach zamku. Po śmierci Teofili, zamek przeszedł w ręce swojego syna Tytusa Działyńskiego, który przeprowadził neogotycką przebudowę budowli, zapraszając do współpracy słynnych architektów. Jego zamiarem było, aby zamek służył jako miejsce kulturowego dziedzictwa. Tytus Działyński gromadził cenne zbiory starodruków, rękopisów oraz innych cennych eksponatów. Po jego śmierci zamek przeszedł w ręce jego spadkobierców, a po skomplikowanych wydarzeniach związanych z I i II wojną światową przekształcił się w muzeum. Dokumentacja dotycząca zamku zawiera również ciekawostki numizmatyczne; w 1998 roku wydano monety z jego wizerunkiem. Architektonicznie zamek charakteryzuje się neogotyckim stylem, wyróżnia się m.in. portalem z herbami Ogończyk i Jelita oraz wnętrzem z Sali Mauretańskiej, nawiązującej do Alhambry. Obecnie zamek nie tylko stanowi atrakcję turystyczną, ale także pełni ważną rolę w polskim dziedzictwie kulturowym.