Wieża ciśnień w Szamotułach i szamotulskie wodociągi

Wieża ciśnień w Szamotułach, położona przy ulicy Wojska Polskiego 14, to wyjątkowy zabytek architektury, który odzwierciedla wpływy pruskiej architektury użytkowej z przełomu XIX i XX wieku. Zaprojektowana przez firmę Heinricha Schevena z Düsseldorfu, wieża ma cylindryczną konstrukcję i łączy w sobie elementy baroku oraz stylu romańskiego. Jej podstawa, wykonana z cegły i kamienia w kształcie ośmiokąta, zdobiona jest neobarokowym portalem oraz ornamentami roślinnymi. Wieża posiada także neogotyckie okna oraz stalowy zbiornik na wodę o pojemności 150 m³, usytuowany na wysokości 36 metrów, co zapewnia ciśnienie wody w sieci. Historia szamotulskich wodociągów sięga czasów przed ich powstaniem, kiedy mieszkańcy korzystali z publicznych studni. Inwestycje w infrastrukturę wodociągową rozpoczęły się po 1870 roku, kiedy Szamotuły znalazły się w niemieckim posiadaniu, co pozwoliło na rozwój systemu wodociągowego oraz kanalizacyjnego. Budowę szamotulskiego wodociągu rozpoczęto w 1906 roku, a jego uruchomienie miało na celu poprawę dostępności wody dla mieszkańców. W tym czasie Szamotuły stały się wzorem inwestycji wodociągowych, obsługując około 6000 mieszkańców. Po II wojnie światowej nastąpił gwałtowny rozwój demograficzny, co wymusiło dalsze inwestycje i modernizację stacji uzdatniania wody oraz budowę nowych studni. W latach 80. XX wieku konieczne stało się zamknięcie starej oczyszczalni ścieków i budowa nowej, aby sprostać rosnącym potrzebom. Dziś gmina Szamotuły jest w 100% zwodociągowana i w 75% skanalizowana, a długość sieci wodociągowej przekracza 72 km. Ciekawostką jest, że wieża ciśnień, pomimo zmian, do dziś zachowała swoje historyczne cechy i stanowi ważny element kulturowy oraz architektoniczny w krajobrazie Szamotuł.