Pałac w Winnej Górze

Pałac Generała Dąbrowskiego w Winnej Górze to zabytkowa rezydencja z XVIII wieku, powstała w latach 1760–1770 z inicjatywy biskupa poznańskiego Teodora Kazimierza Czartoryskiego. Pierwotnie barokowy, pałac otoczony był ogrodem francuskim i sadami, jednak w 1796 roku został skonfiskowany przez władze pruskie. W 1807 roku Napoleon Bonaparte przekazał go generałowi Janowi Henrykowi Dąbrowskiemu, który przekształcił go w narodowe sanktuarium, Świątynię Zwycięstwa, gdzie gromadził pamiątki związane z historią Polski i walkami legionów. Po upadku Napoleona pałac stał się istotnym ośrodkiem polskiej myśli narodowej, goszcząc wybitne osobistości, takie jak Julian Ursyn Niemcewicz czy Henryk Sienkiewicz. Po śmierci Dąbrowskiego jego majątek przeszedł w ręce rodziny Mańkowskich, którzy w latach 1910–1911 wznieśli nowy pałac według projektu Stanisława Boreckiego. Ta nowoczesna budowla łączyła elementy tradycyjnego dworu z nowatorskimi rozwiązaniami architektonicznymi, takimi jak duży portyk i stylowe wnętrza z nowoczesnym wyposażeniem. Po II wojnie światowej pałac był nationalizowany, a jego zbiory zniszczone lub rozproszone. W 1963 roku obiekt został przekazany Instytutowi Ochrony Roślin, a w 1987 roku powstała tam „Sala Pamięci Generała J. H. Dąbrowskiego”. Od 2003 roku pałac przeszedł z rąk prywatnych do instytucji kulturalnych i obecnie jest samodzielną instytucją kultury województwa wielkopolskiego. W 2021 roku przyjął formę centrum interpretacji historii, koncentrując się na postaci Dąbrowskiego i pracy organicznej, organizując wydarzenia kulturalne oraz współpracując z lokalnymi organizacjami. Pałac Dąbrowski ma na celu budowanie świadomości regionalnej, badając, jak historię Polaków można wykorzystać do zrozumienia współczesnych problemów. Warto również zaznaczyć, że pałac to wyjątkowy przykład architektury i historii, przypominając o znaczących wydarzeniach w dziejach Polski oraz o postaciach, które miały wpływ na kształtowanie narodowej tożsamości.