Dwór w Koszutach

Dwór w Koszutach, zlokalizowany w województwie wielkopolskim, jest kwintesencją XVIII-wiecznej architektury dworskiej, powstał około 1760 roku, najprawdopodobniej dla Józefa Zabłockiego. Zbudowany na planie prostokąta z narożnymi alkierzami, jest parterowym budynkiem z mieszkalnym poddaszem. Dwór wyróżnia się konstrukcją szkieletową z modrzewia, wypełnioną gliną, osadzoną na dębowym fundamencie, z fragmentami murowanymi z cegły. Charakterystyczny dach łamany w stylu mansardy oraz kopulaste dachy alkierzy nadają mu niepowtarzalny wygląd. Historia budynku to także zmiany, jakie przeszedł na przestrzeni lat, w tym pokrycie dachu gontem przywrócone w 1983 roku oraz dobudowa werandy, która podkreśliła symetrię budynku. Wnętrze dworu zostało zaaranżowane w sposób regularny z centralnym owalnym salonem i symetrycznie rozmieszczonymi pokojami, co tworzy harmonijną przestrzeń. W 1902 roku, przeprowadzona przebudowa zmieniła kształt alkierzy, a także wprowadziła nowe elementy architektoniczne, takie jak niewielkie alkierze frontowe. Dziś dwór pełni funkcję Muzeum Ziemi Średzkiej, którego stała ekspozycja przedstawia „Małą siedzibę ziemiańską w Wielkopolsce” z meblami i przedmiotami codziennego użytku z XVIII, XIX i początku XX wieku, odzwierciedlając realia życia z przełomu tych stuleci. W sąsiedztwie dworu znajduje się oficyna z połowy XIX wieku, która dawniej pełniła funkcje kuchni i pokoi gościnnych. Dwór w Koszutach stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu oraz historyczną pamiątkę, świadczącą o życiu ziemiańskim w Wielkopolsce.