Wielkopolski Park Narodowy

Wielkopolski Park Narodowy, utworzony 16 kwietnia 1957 roku, zajmuje powierzchnię 7584,93 ha, położony nad rzeką Wartą na południe od Poznania. Inicjatorami jego powstania byli prof. Adam Wodziczko, który określił ten obszar jako „żywe muzeum przyrody”, oraz zainteresowani ochroną unikalnych form polodowcowych i naturalnych zbiorowisk roślinnych. Park obejmuje 18 obszarów ochrony ścisłej, chroniących ciekawe siedliska zarówno flory, jak i fauny. W latach 80. XX wieku na terenie parku zidentyfikowano ponad 900 gatunków roślin naczyniowych oraz różnorodne gatunki grzybów, mchów i porostów. Fauna Parku jest bogata, zdominowana przez owady (ponad 3 tys. gatunków) oraz 40 gatunków ssaków, takich jak kuny, lisy i dziki. Park jest ostoją dla licznych gatunków ptaków, w tym rzadko spotykanych, jak kraska czy zimorodek, a także dla ponad 200 kormoranów na Wyspie Zamkowej. Wiele miejsc w Parku, jak Jezioro Góreckie i Kociołek, odznacza się niezwykłym pięknem i bogactwem ekologicznym. W zakresie turystyki, Wielkopolski Park Narodowy dysponuje siecią szlaków pieszych oraz szlakami rowerowymi, a także drezynami Mosińskiej Kolei Drezynowej. Charakterystyczne dla tego regionu architektonicznie są zamek Klaudyny Potockiej oraz mieszkańców miejscowe budowle. Ochrona środowiska i zrównoważony rozwój są kluczowym celem władz Parku, które prowadzą działania mające na celu przekształcenie istniejących lasów w bardziej naturalne formy. Wielkopolski Park Narodowy jest nie tylko miejscem ochrony przyrody, ale także przestrzenią dla rekreacji i edukacji ekologicznej, a jego naturalne bogactwa przyciągają zarówno turystów, jak i naukowców.