Rogaliński Park Krajobrazowy

Rogaliński Park Krajobrazowy, położony w województwie wielkopolskim, obejmuje tereny powiatów poznańskiego i śremskiego, rozciągając się wzdłuż rzeki Warty od Wiórka do Zbrudzewa. Utworzony w 1997 roku, park chroni największe w Europie skupisko wielowiekowych dębów szypułkowych oraz wartości przyrodnicze i kulturowe regionu. Historia osadnictwa w tej okolicy sięga IX wieku. W ciągu wieków obszar ten był świadkiem wielu przemian, w tym intensywnej gospodarki leśnej oraz melioracji prowadzonej od XVIII wieku, które zmieniły krajobraz doliny Warty. W XX wieku podejmowano próby ochrony unikalnych ekosystemów, a w 1948 roku zaczęto chronić dęby w Rogalinie. Park nie ma ściśle wyznaczonej strefy ochronnej, a jego główną cechą jest różnorodność siedlisk, co sprzyja występowaniu bogatej flory i fauny, w tym chronionych gatunków, takich jak kozioróg dębosz i bobry. Charakterystyczne dla parku są różnorodne drzewostany, w tym mieszane lasy sosnowo-dębowe oraz starorzecza, które stanowią siedliska dla roślin i zwierząt wodnych. Rogalińskie dęby, w tym słynne drzewa „Lech”, „Czech” i „Rus”, symbolizują region, a ich wiek szacuje się na 800-850 lat. Park przyciąga turystów, oferując szlaki piesze, rowerowe oraz konne, a także możliwości obcowania z przyrodą i historią. Ciekawostką jest, że dęby te zyskały popularność jako tło dla filmu „Stara Baśń. Kiedy słońce było Bogiem”. Rogaliński Park Krajobrazowy jest nie tylko miejscem o wyjątkowych walorach przyrodniczych, ale także kulturowym symbolem Wielkopolski, świadczącym o bogatej historii regionu.