Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy

Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy, położony w województwie świętokrzyskim, obejmuje zachodnią część Płaskowyżu Suchedniowskiego, Wzgórza Kołomańskie oraz Pasmo Oblęgorskie, z najwyższym wzniesieniem Górą Siniewską (448,8 m n.p.m.). Park, o powierzchni 19 895 ha, został ustanowiony w celu ochrony unikatowych zasobów przyrodniczych i kulturowych regionu, będącego częścią Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego. Jest to istotny obszar hydrograficzny, źródlisko dla rzek Krasnej, Bobrzy i Kamionki. Dominującym walorem parku są bogate lasy, które zajmują 91% jego powierzchni, w tym unikatowe stanowiska modrzewia polskiego oraz różnorodne rośliny naczyniowe objęte ochroną. Najcenniejsze fragmenty lasów chronione są w rezerwatach, takich jak Świnia Góra, Dalejów czy Barania Góra. Wartością przyrodniczą są także pomniki przyrody, w tym znany Dąb Bartek w Zagnańsku oraz odsłonięcie geologiczne piaskowców tumlińskich w Ciosowej. Z punktu widzenia kultury, park jest bogaty w zabytki techniki związanej z górnictwem i hutnictwem, m.in. ruiny wielkiego pieca hutniczego w Samsonowie oraz pozostałości zakładu w Bobrzy. W regionie znajdują się także zabytkowe obiekty architektoniczne, w tym zespół krajobrazowo-parkowy w Oblęgorku, w którym mieści się muzeum poświęcone Henrykowi Sienkiewiczowi. Całość parku jest świadectwem zarówno bogatej historii, jak i unikatowego dziedzictwa przyrodniczego, zainteresujących wielu miłośników przyrody i historii.