Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach

Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach to wyjątkowy zabytek architektury barokowej z elementami stylu romańskiego, usytuowany na Wzgórzu Zamkowym. Stanowi centralny punkt Kielc, a jej sylwetka razem z dzwonnicą i wieżami Pałacu Biskupów Krakowskich dominuje nad miastem. Budowla, która w obecnej formie powstała w wyniku wielowiekowych przekształceń, zachowuje wiele cennych zabytków ruchomych, takich jak ołtarze, kielichy czy cudowne obrazy. W katedrze znajdują się organy z 1912 r. wykonane przez firmę Riegera oraz ich późniejsza przebudowa z lat 1969-1970, dzięki czemu instrument dysponuje bogatą dyspozycją. Historia katedry sięga 1171 r., kiedy to bp Gedeon ufundował pierwszą romańską świątynię. Kolejne wieki przyniosły liczne zniszczenia, w tym pożary oraz ataki Tatarów, lecz każde z nich kończyło się odbudową i rozwojem budowli. Katedra była wielokrotnie przebudowywana, a znaczącym momentem była jej konsekracja w 1728 r. Podczas okresu baroku architektura zyskała nowe otwarcie, a w XVIII wieku wnętrze wzbogacono o liczne realizacje rzeźbiarskie i malarskie. W XIX wieku kościół zyskał status katedry a także przeszedł wiele modernizacji, szczególnie po II wojnie światowej. W 1971 r. odbyły się obchody 800-lecia świątyni, połączone z nadaniem jej tytułu bazyliki mniejszej. Katedra jest również sanktuarium maryjnym, co przyciąga pielgrzymów. Ciekawostką jest, że koronacja obrazu Matki Boskiej Łaskawej miała miejsce w 1991 r. z rąk papieża Jana Pawła II, co podkreśla jej znaczenie w życiu religijnym regionu. Katedralny skarbiec, w którym przechowywane są cenne artefakty, pozostaje dostępny dla zwiedzających po wcześniejszym umówieniu wizyty. Bazylika stanowi nie tylko punkt kultu religijnego, ale także ważny element dziedzictwa kulturowego i historycznego Kielc, będąc świadkiem wielu ważnych wydarzeń na przestrzeni stuleci.