Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej w Tarnobrzegu

Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej, mieszczące się w Tarnobrzegu, to zabytkowy barokowy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny oraz przylegający do niego zespół budynków klasztornych Zakonu Kaznodziejskiego. Został zbudowany w 1706 roku na miejscu wcześniejszego drewnianego obiektu z 1677 roku, którego celem była ochrona cudownego obrazu Matki Bożej. Współczesne sanktuarium często nazywane jest Sanktuarium Królowej Zagłębia Siarkowego i odgrywa ważną rolę w życiu religijnym regionu. Kościół, zbudowany w stylu barokowym, charakteryzuje się trójnawową konstrukcją, otoczoną trzypiętrowymi skrzydłami klasztoru. Wnętrze kościoła zdobią liczne ołtarze, w tym ołtarz Serca Bożego i Bożego Miłosierdzia, a pod świątynią znajduje się krypta, w której pochowani są członkowie rodziny Tarnowskich, fundatorów kościoła. Obiekt przetrwał wiele zawirowań historycznych, w tym wielkie pożary i zniszczenia wojenne. Pożar w 1862 roku zniszczył znaczną część kościoła, a kolejne zniszczenia miały miejsce podczas I wojny światowej. Kościół ma również przełożonych, którzy pełnili swoje funkcje przez wieki, a każdy z nich wnosił postęp w rozwoju duszpasterstwa. Ciekawostką jest, że witraż w kruchcie przedstawia ten sam wizerunek co ikona Matki Bożej Dzikowskiej, a kościół planowany jest jako stacja na Tarnobrzeskiej Drodze św. Jakuba. Obraz z kościoła transmitowany jest przez lokalne telewizje kablowe, a także jest miejscem kultu i pielgrzymek dla wiernych oraz zainteresowanych historią regionu.