Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie

Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie to gotycki kościół z XIV wieku, pełniący funkcję katedry diecezji elbląskiej od 1993 roku oraz siedziby kapituły kwidzyńskiej. W 2018 roku zespół katedralno-zamkowy uzyskał status pomnika historii. Budowa świątyni rozpoczęła się około 1325 roku i trwała do drugiej połowy XIV wieku. Katedra, orientowana i ceglana, charakteryzuje się pięciobocznym chórem oraz pseudobazylikowym korpusem, a jej sklepienia są gwiaździste i trójdzielne. Efektownym elementem architektonicznym jest wysoka wieża, która pełniła zarówno funkcje dzwonnicy, jak i obronne. Zabytek zachowuje liczne dzieła sztuki, w tym mozaikę przedstawiającą męczeństwo św. Jana Ewangelisty z 1380 roku oraz gotyckie malowidła ścienne z XIV i XV wieku. Budowla przeszła wiele zmian w wyniku wydarzeń historycznych, takich jak oblężenie Kwidzyna w 1478 roku, kiedy to kościół został uszkodzony. Po reformacji w XVI wieku stracił swoją rangę administracyjną, co wpłynęło na jego wnętrze, które otynkowano i przekształcono dla potrzeb różnych wspólnot religijnych. W XVII i XVIII wieku dobudowano kaplice oraz bogato zdobione konfesjonały ewangelickie. W XIX wieku katedra przeszła gruntowną renowację mającą na celu przywrócenie średniowiecznego charakteru budowli, w tym odbudowę sklepienia prezbiterium oraz dodanie neogotyckiego ołtarza. Po II wojnie światowej kościół przeszedł w ręce franciszkanów, którzy zajmowali się nim do lat 90. XX wieku, kiedy to rozpoczęto systematyczne prace konserwatorskie. Wewnątrz katedry znajdują się groby wielu znanych postaci historycznych, w tym biskupów pomezańskich i wielkich mistrzów krzyżackich. Ciekawym aspektem jest tajemnica związana z błogosławioną Dorotą z Mątowów, której rzeczywista cela znajdowała się w innym miejscu, a prowadzone poszukiwania jej grobu zakończyły się niepowodzeniem. Katedra w Kwidzynie stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu, łącząc historię, architekturę i sztukę.