Zamek w Kwidzynie

Zamek w Kwidzynie, zbudowany w XIII wieku jako zamek kapituły pomezańskiej, jest przykładem architektury krzyżackiej. Obecnie główną strukturą jest zamek kapitulny, który został wzniesiony w I połowie XIV wieku na fundamencie wcześniejszego zamku biskupiego. Stanowił istotny element systemu obronnego miasta oraz siedzibę kapituły, będąc centrum religijnym i administracyjnym. Architektonicznie zamek charakteryzuje się czteroskrzydłowym układem na planie kwadratu, z wieżami w narożach i dziedzińcem. W strukturze zachowały się elementy gotyckie, w tym jedyna średniowieczna kaplica z malowanych sklepieniami. Gdanisko, wieża sanitarno-obronna, wyróżnia się jako najwyższa wieża tego typu w państwie krzyżackim, łącząca się z zamkiem unikalnym gankiem wspartym na arkadach. Historycznie, zamek przeszedł wiele przebudów i adaptacji; po zniszczeniach w wojnach szwedzkich i polsko-krzyżackich, pełnił różne funkcje, od siedziby sądu po ośrodek administracyjny. W XVIII wieku zamek został przekształcony na magazyny, a następnie na więzienie. W XIX wieku rozpoczęto prace rekonstrukcyjne, które przywróciły mu część wcześniejszego charakteru. Ciekawostką jest legenda związana z gdaniskiem, według której kanonik miał obiecać budowę wieży w odpowiedzi na skarcenie od biskupa z powodu swojej miłości. W 1949 roku zamek stał się częścią Muzeum w Kwidzynie, a w 1971 roku Poczta Polska wyemitowała znaczek z jego wizerunkiem. Od 2018 roku zespół zamkowo-katedralny posiada status pomnika historii, co podkreśla jego kulturowe i historyczne znaczenie w regionie.