Park Krajobrazowy Dolina Słupi

Park Krajobrazowy Dolina Słupi, utworzony w 1981 roku w zachodniej części województwa pomorskiego, obejmuje dolinę rzeki Słupi oraz okoliczne wzgórza morenowe. Park ma powierzchnię 370,40 km², a jego otulina zajmuje 831,70 km². Jest to jedyny park typu dolinnego w województwie pomorskim, z dominującą pokrywą leśną, w której przeważają lasy liściaste i mieszane, obejmujące 70% powierzchni. Na terenie parku istnieją liczne zabytki architektoniczne, takie jak obiekty sakralne i pałace z otaczającymi je parkami. Park jest także miejscem historycznych elektrowni, stanowiących System Energetyczny Słupi, działających od 1904 do 1925 roku. Flora Doliny Słupi jest różnorodna; na jej terenie zidentyfikowano 476 gatunków roślin naczyniowych, w tym wiele chronionych. Występują tu bory sosnowe, które niegdyś były w dużej mierze sadzone. Rzeka Słupia, o zmiennym charakterze koryta, stanowi oś parku, a w jego obrębie można spotkać rzadkie gatunki ptaków, jak bielik, a także inne dzikie zwierzęta. W parku, w ramach ochrony przyrody, istnieje wiele rezerwatów, a także projektowane obszary ochrony cennej fauny i flory. Ciekawostką jest, że w 2003 roku w obrębie parku stwierdzono obecność wilków, a historycznie występowały tu również niedźwiedzie. Park jest otoczony infrastrukturą drogową, a jego granice wyznaczają głównie sieci komunikacyjne, co ułatwia dostęp turystów do jego rzadkich walorów krajobrazowych i naturalnych. Na terenie parku znajduje się także sieć pomników przyrody, której elementy to głównie okazałe dęby, buki oraz rzadkie gatunki drzew. Przyroda w Dolinie Słupi i jej otulinie stanowi ważny element regionalnej tożsamości oraz atrakcji turystycznych, zachęcając do odkrywania jej bogactwa zarówno przyrodniczego, jak i kulturowego.