Łebsko

Łebsko, znane również jako Łebskò, to trzecie pod względem powierzchni jezioro w Polsce, położone w województwie pomorskim na Wybrzeżu Słowińskim. Zajmuje powierzchnię 71,4 km², a jego maksymalna głębokość wynosi 6,3 m. Jezioro jest eutroficzne i charakteryzuje się słonawą wodą, głównie dzięki wpływowi rzeki Łeby oraz okresowym napływom wód z Morza Bałtyckiego. Łebsko jest częścią Słowińskiego Parku Narodowego, utworzonego w 1967 r., co zapewnia mu szczególną ochronę przyrodniczą, a teren wokół jeziora wchodzi w skład wielu obszarów ochrony ścisłej. Historia jeziora sięga XIII wieku, z nazwą "Lebzco" udokumentowaną w źródłach, która ma związek z rzeką Łebą. Flora jeziora obejmuje wiele gatunków roślin, takich jak grzybienie białe i grążele żółte, a także szuwary, które są siedliskiem dla wielu gatunków ptaków. Zjawiska związane z eutrofizacją stanowią zagrożenie dla jakości wody, dlatego ochrona ekologiczna jest kluczowym aspektem zarządzania tym miejscem. Turystyka na jeziorze obejmuje żeglugę pasażerską do miejsc jak Muzeum Wyrzutni Rakiet czy Muzeum Wsi Słowińskiej, co łączy aspekty kulturowe i edukacyjne. Łebsko jest także popularne wśród kajakarzy i wędkarzy, przyciągając miłośników aktywnego wypoczynku. Ciekawostką jest możliwość obserwacji zmian lini brzegowej jeziora, które w ostatnich stuleciach ulegały znacznym przesunięciom z powodu osadzania piasku i rozwoju trzcinowisk. Jezioro Łebsko, jako część unikatowego ekosystemu, stanowi ważny obszar biodiverse i kulturalnej spuścizny Polski.