Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku

Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku, będący gotycko-renesansową budowlą, usytuowany jest na styku ulic Długiej i Długiego Targu. Jako jeden z najważniejszych obiektów architektonicznych w Gdańsku, ratusz dominował nad panoramą Drogi Królewskiej. Jego historia sięga końca XIII wieku, kiedy to powstał pierwszy ratusz w postaci przebudowanego kantoru. W kolejnych latach budynek był wielokrotnie rozbudowywany. Najstarsze fragmenty ratusza pochodzą z lat 1327–1336, a pierwsza istotna przebudowa miała miejsce w XIV wieku, gdy wprowadzono zmiany w miejskim ustroju. Kolejna większa rozbudowa miała miejsce przed wizytą króla Kazimierza Jagiellończyka w latach 1454-1457. W renesansowym stylu przebudowano gmach po wielkim pożarze w 1556 roku. Ratusz stał się miejscem wielu ważnych wydarzeń kulturalnych i politycznych, w tym audiencji królewskich i ceremonii nadawania obywatelstwa. W jego wnętrzach znajdują się reprezentacyjne sale, takie jak Sala Czerwona i Sala Biała ozdobione dziełami sztuki tamtego okresu, w tym cyklem malowideł autorstwa Hansa Vredemanna de Vriesa. Po II wojnie światowej ratusz został odbudowany, a jego wnętrza przekazano Muzeum Historii Miasta Gdańska. Ciekawostką jest zamontowany w 2000 roku nowy carillon oraz legendy związane z herbem miasta, który jest niepoprawny, co wskazuje na bogaty wątek lokalnych tradycji i historii. Ratusz jest obecnie ważnym punktem na mapie turystycznej Gdańska, łącząc w sobie elementy architektury, sztuki oraz historii.