Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Niewodnicy Kościelnej

Sanktuarium pw. św. Antoniego Padewskiego w Niewodnicy Kościelnej, położone w gminie Turośń Kościelna, jest jednym z dziewięciu sanktuariów Archidiecezji Białostockiej. Historia parafii sięga 30 stycznia 1596 roku, kiedy to małżeństwo Koryckich założyło pierwszą drewnianą świątynię pod wezwaniem Świętej Trójcy. Po zniszczeniu kościoła przez burzę w 1884 roku, dzięki determinacji wiernych oraz duchowieństwa, uzyskano pozwolenie na odbudowę. Nowa, jednonawowa świątynia w stylu neogotyckim, zaprojektowana przez Romualda Samotyi-Lenczewskiego, została ukończona 5 października 1889 roku, a jej poświęcenie miało miejsce 22 października tego samego roku. Kościół otrzymał tytuł św. Antoniego Padewskiego z uwagi na rozwijający się kult tego świętego, co odzwierciedla obecność cudownego obrazu. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej z 1890 roku, a w bocznych ołtarzach umieszczono wizerunki św. Antoniego oraz figury Chrystusa w cierniowej koronie. Cudowny obraz św. Antoniego, który przyciągnął wiernych do sanktuarium, jest związany z franciszkańskimi zakonnikami, którzy w latach 1654-1656 uciekali z Litwy przed Rosjanami. Miejsce nabrało szczególnego znaczenia podczas odpustów, takich jak te obchodzone 13 czerwca, w dniu św. Antoniego, oraz w pierwszą niedzielę po 16 lipca na cześć Matki Boskiej Szkaplernej. W 1860 roku, podczas uroczystego nabożeństwa w intencji oswobodzenia Ojczyzny, do Niewodnicy przybyły tłumy wiernych, co podkreśliło kult św. Antoniego oraz znaczenie miejsca w życiu społeczności lokalnej. Sanktuarium jest zatem nie tylko miejscem modlitwy, ale także ważnym punktem kulturalnym i historycznym regionu.