Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej

Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej, zlokalizowane w Studzienicznej w diecezji ełckiej, ma bogatą historię, sięgającą czasów pogańskich, kiedy to w regionie istniało miejsce kultu. Początki kultu maryjnego datowane są na XVII wiek, a w 1700 roku istniało już miejsce słynące z cudów. W 1740 roku wzmiankowana była obecność obrazu Matki Bożej Częstochowskiej na wyspie Jeziora Studzienicznego, co przyczyniło się do wzrostu pątnictwa. W 1772 roku pustelnik Wincenty Morawski osiedlił się na wyspie, budując drewnianą kapliczkę, a w 1786 roku zbudowano pierwszy drewniany kościół. W XIX wieku Studzieniczna stała się ważnym ośrodkiem odpustowym, regularnie gromadzącym tysiące pielgrzymów, zwłaszcza podczas odpustów w Zielone Święta i św. Annie. Odpusty te miały charakter religijny, ale także patriotyczny, zwłaszcza w okresie zaborów i po I wojnie światowej. W 1847 roku wzniesiono nowy drewniany kościół, a w 1872 roku zbudowano murowaną kaplicę Najświętszej Marii Panny. W 1973 roku Studzieniczna została włączona w granice Augustowa, a w latach 90. XX wieku sanktuarium odwiedzały znaczące postacie, takie jak prymas Wyszyński oraz papież Jan Paweł II. Ciekawostką jest koronacja obrazu Matki Bożej Studzieniczańskiej w 1995 roku, która odbyła się w obecności wielu ważnych gości. Kościół w Studzienicznej został wpisany do rejestru zabytków w 1966, a cały zespół sakralny w 1980 roku. Na terenie sanktuarium znajdują się również pomniki przyrody, takie jak jesion wyniosły i dąb szypułkowy. Sanktuarium łączy w sobie bogate aspekty architektoniczne i kulturowe, będąc istotnym miejscem dla lokalnej społeczności i pielgrzymów.