Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoberezowie

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoberezowie to prawosławna świątynia, zbudowana w latach 1873–1876, będąca częścią parafii o tym samym wezwaniu w diecezji warszawsko-bielskiej. Historia cerkwi sięga XVI wieku, gdy na tych terenach powstała najpierw unicka parafia, a następnie, po synodzie połockim w 1839 roku, cerkiew stała się prawosławna. Pierwsza świątynia z XVII wieku została zniszczona w pożarze, co doprowadziło do budowy nowej cerkwi św. Jana Teologa. Ciekawostką jest, że podczas latynizacji Kościoła unickiego, w cerkwi brakowało wielu tradycyjnych utensyliów bizantyjskich; proces ujednolicania obrzędów i wyposażenia świątyń w regionie na początku XIX wieku umożliwił przywrócenie niektórych elementów, jak stół ofiarny i ikonostas. Konflikt dotyczący przejścia parafii na prawosławie w 1838 roku wzbudził zainteresowanie władz rosyjskich. Nowa cerkiew, zaprojektowana przez inż. Łozińskiego, ma plan krzyża, jest zbudowana z kamienia ciosanego i cegły, a jej wnętrze zdobią freski z lat 30. XX wieku. Mimo spadku liczby parafian, cerkiew pozostaje aktywną świątynią, odprawiającą regularne nabożeństwa tylko dwa razy w roku. W 2000 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków, co podkreśla jego historyczną i kulturalną wartość dla regionu.