Wigierski Park Narodowy

Wigierski Park Narodowy, utworzony 1 stycznia 1989 roku, jest jednym z największych parków narodowych w Polsce, z powierzchnią wynoszącą 15 089,79 ha. Stał się on miejscem ochrony unikalnych walorów przyrodniczych, obejmując 42 jeziora, z czego najważniejsze to jezioro Wigry. Park leży na północnym skraju Puszczy Augustowskiej i obejmuje fragmenty trzech mezoregionów geograficznych. Znajduje się tu bogata flora, reprezentująca blisko 800 gatunków roślin naczyniowych, w tym 75 gatunków objętych ochroną, oraz fauna licząca około 300 gatunków kręgowców, w tym ptaki, ssaki oraz chronione bobry. Ciekawostką jest, że do lat 70. XX wieku jezioro Wigry było znane z międzynarodowych badań hydrobiologicznych, a ochrona tego obszaru rozpoczęła się na początku XX wieku. W latach 50. utworzono rezerwaty dla bobrów, co przyczyniło się do ich odbudowy w regionie. Park jest również miejscem różnorodnych działań turystycznych, oferując 190 km szlaków pieszych i rowerowych oraz możliwości uprawiania turystyki wodnej. Zreorganizowane ścieżki edukacyjne i atrakcje takie jak Muzeum Wigier przyciągają turystów. Ograniczenia dotyczące ochrony przyrody, jak zakaz połowu niektórych gatunków ryb, stanowią element strategii ochrony. Wigierski Park Narodowy jest więc jednym z kluczowych obszarów ochrony przyrody w Polsce, łącząc historię, unikalne walory przyrodnicze i turystyczne atrakcje.