Zamek w Głogówku

Zamek Oppersdorffów w Głogówku to imponująca rezydencja książęca i rycerska, której historia sięga średniowiecza. Kompleks zamkowy składa się z zamku górnego i dolnego, zlokalizowanego na wysokiej skarpie przy dolinie rzeki Osobłogi. Zbudowany w stylu manierystycznym i barokowym, zamek jest cennym przykładem architektury rezydencjonalnej oraz obronnej na Górnym Śląsku. Pierwsze wzmianki o Głogówku sięgają 1076 roku, a prawa miejskie miasto uzyskało w 1275 roku. Budowę pierwszej warowni datuje się na przełom XIII i XIV wieku, a od 1532 roku zamek przeszedł w ręce rodu Oppersdorffów, który utrzymywał go aż do 1945 roku. W XVI wieku zamek przeszedł gruntowną przebudowę, w trakcie której zburzono gotycki budynek i wzniesiono nową, trójskrzydłową budowlę z kaplicą oraz narożnymi wieżami. W czasach potopu szwedzkiego w zamku gościł król Jan Kazimierz, co podkreśla jego znaczenie polityczne. Pożar w 1800 roku oraz brak konserwacji spowodowały jego stopniowy upadek, a dopiero w XIX wieku rozpoczęto prace rekonstrukcyjne, które nadano mu styl neogotycki. Zamek, choć niegdyś w opłakanym stanie, był miejscem zainteresowania wielu historycznych postaci, w tym Ludwiga van Beethovena, który w 1806 roku skomponował IV symfonię z wdzięczności za gościnę. Dziś zamek wymaga dalszych prac konserwatorskich. W architekturze zamku można dostrzec połączenie stylów obronnych i rezydencjonalnych, z wykorzystaniem wyrazistych zdobień rzeźbiarskich. Zamek dolny charakteryzuje się skrzydłem wschodnim z główną bramą, kaplicą oraz bogato dekorowanymi elewacjami, natomiast zamek górny wyróżnia się nieregularnymi skrzydłami, ozdobionymi barokowymi portalami i pięciokondygnacyjnymi wieżami. Zamek stanowi ważny zabytek, łączący wartości historyczne, architektoniczne oraz kulturowe, a jego historia wciąż przyciąga uwagę badaczy oraz turystów.