Wieża Ziębicka w Nysie

Wieża Ziębicka, znana także jako Wieża Bramy Ziębickiej, to jedna z dwóch zachowanych średniowiecznych wież bramnych w Nysie, zbudowana w połowie XIV wieku za czasów biskupa Przecława z Pogorzeli. Należy do fragmentów dawnych murów obronnych, które obejmowały cztery bramy i 28 baszt. Mury miejskie Nysy, wzniesione w 1350 roku, były większe niż te, które zachowały się w pobliskim Paczkowie i otaczały stare miasto, wzmacniane wykuszami i basztami przybramnymi. Wieża, czworoboczna gotycka budowla, mimo upływu czasu zachowała swoje cechy stylowe, a w XVII wieku została częściowo przebudowana. W XIX wieku rozebrano części murów miejskich, co sprawiło, że wieża obecnie stoi w samotności i stanowi punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę Nysy. Architektonicznie, wieża składa się z czterech kondygnacji, wzniesiona z cegły w wątku polskim, z dekoracyjnym deseniem. Posiada ozdobny krenelaż oraz murowany ganek. Ciekawostką jest, że na ścianach znajdują się pozostałości po drewnianych belkach, które służyły jako rusztowanie podczas budowy. Oryginalne wejście do wieży znajdowało się na poziomie drugiej kondygnacji, a obecne wejście z parteru pochodzi z późniejszych czasów. Nad nim znajduje się renesansowa figura lwa, której pochodzenie sięga rzekomo XVI wieku, a jej historia wiąże się z wyprawą wojenną mieszczan nyskich do Ziębic w 1489 roku. Wieża Ziębicka jest nie tylko ważnym elementem krajobrazu Nysy, ale także świadectwem bogatej historii i architektury regionu.